تبين رابطه سرمايه اجتماعي بر رفاه اجتماعي، مورد: (روستاهاي بخش مهردشت شهرستان نجف آباد)

هدف اين مقاله تحليل اثرات سرمايه اجتماعي بر بهبود شاخص‌هاي رفاه اجتماعي مناطق روستايي بخش مهردشت شهرستان نجف آباد است. اين تحقيق از نوع كاربردي و به روش توصيفي تحليلي است كه با استفاده از يافته هاي كتابخانه اي و پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري تحقيق كليه ساكنان 26 روستاي بخش جلگه بود كه بر اساس آمار سال 1395 كل كشور برابر با 9066 نفر و 2863 خانوار بود كه از اين ميان تعداد 370 نفر با استفاده از فرمول كوكران به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شد. ابزار مورد سنجش پرسشنامه محقق ساخته بود كه رواي صوري پرسشنامه توسط پنل كارشناسان تائيد شد. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماري با تعداد 30 پرسشنامه صورت گرفت و با داده هاي كسب شده و استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ در نرم‌افزار Spss، پايايي براي مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي 0/801 و رفاه اجتماعي 0/802 محاسبه شد. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان از رابطه قوي بين مؤلفه سرمايه اجتماعي و رفاه اجتماعي در حد 854/0 بود. در آزمون رگرسيون چندگانه نيز تمامي شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي بر بهبود مؤلفه رفاه اجتماعي تأثيرگذار بود. دراين‌بين شاخص ارتباطات اجتماعي با 0/751 درصد بيشترين نقش را در تبين شاخص‌هاي رفاه اجتماعي مناطق روستايي بخش مهردشت داشت. مي‌توان اين‌چنين نتيجه گرفت كه با افزايش و تقويت سرمايه اجتماعي سطح رفاه اجتماعي مناطق روستايي نيز افزايش پيدا خواهد كرد. همه فرضيه‌هاي پژوهش تائيد شد و در پايان با توجه به نتايج پيشنهاد‌هايي ارائه گرديد.