عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش رواني خانواده بر كيفيت زندگي مراقبين اصلي بيماران مبتلا به اختلالات روانپريشي
پديد آورندگان :
احمدي ، ارسلان دانشگاه علوم توانبخشي و سلامت اجتماعي - گروه روانشناسي بيمارستان روانپزشكي رازي , فرحبخش ، كيومرث دانشگاه علامه طباطبايي - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه مشاوره , معتمدي ، عبدالله دانشگاه علامه طباطبايي - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي , خدايي ، محمدرضا دانشگاه علوم توانبخشي و سلامت اجتماعي - گروه روانپزشكي , كيهاني ، علي دانشگاه علوم توانبخشي و سلامت اجتماعي - بيمارستان روانپزشكي رازي
كليدواژه :
آموزش رواني خانواده , كيفيت زندگي , اختلالات روانپريشي
چكيده فارسي :
مقدمه: خانواده بيماران روانپريش معمولاً تنيدگي جسمي و رواني، افسردگي، اضـطراب و مشكلات ارتباطات اجتماعي را تجربه مي كنند كه بر كيفيت زندگي آنـان اثر مي گذارد و كنتـرل ايـن اثرات نيازمند شناسايي عوامل مرتبط با آن مي باشد. از اين رو مطالعه حاضر با هدف تعيين اثر بخشي آموزش رواني خانواده بر كيفيت زندگي خانوادههاي بيماران مبتلا به اختلالات روانپريش در شهر تهران انجام شد.روش: اين پژوهش بـه صـورت نيمـه آزمايشـي با مشاركت 30 مراقب اصلي بيمار مبتـلا بـه اختـلالات روانپريش بستري در مركز آموزشي، درماني روانپزشكي رازي تهران در بهار سال 1398 انجام شد. اين نمونه به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند. اين پژوهش در چهار گام انجام شد. در گام اول پيش آزمون انجام گرديد، در گام دوم جلسات آموزش رواني خانواده فقط براي مراقبان اصلي بيماران گروه آزمايش طي 8 جلسه دو ساعته (هر هفته يك جلسه 120 دقيقه اي) برگزار شد. در گام سوم دو گروه بيماران آزمايش و كنترل هنگام ترخيص، پرسشنامه كيفيت زندگي را در مرحله پس آزمون تكميل نمودند و در گام چهارم، شش ماه پس از پايان جلسات آموزش رواني خانواده، دو گروه بيماران آزمايش و كنترل پرسشنامه مرتبط با پژوهشتكميل كردند. تحليل داده هـا بـا اسـتفاده از نـرم افـزار SPSS نسـخه 24 و بـا اسـتفاده از روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر انجـام گرديد. نتايج: با توجه به داده هاي به دست آمده در مرحلـه پيش آزمـون بيـن گروه هـاي آزمايـش و كنتـرل از نظر ويژگي هاي دموگرافيك تفاوت معني داري وجود نداشت (P 0.05). همچنين از نظـر كيفيت زندگي تفـاوت معنـي داري بين گروه ها مشاهده نگرديد (F= 0.92 , P 0.05). امـا در مرحلـه پس آزمـون و پيگيري بيـن آنها تفـاوت معنـي داري به دست آمد (F= 7.63, P 0.001). بـه عبـارت ديگـر، جلسات آموزش رواني خانواده و مراقبت، باعـث افزايش كيفيت زندگي در خانواده بيماران مبتلا به اختلال روانپريشي گرديد.بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش مي توان گفت آمــوزش رواني خانواده كيفيت زندگي خانواده هاي بيماران مبتلا به اختلالات روانپريش را افزايش داده است. اين افزايش در كيفيت زندگي و خرده مقياس هاي سلامت جسماني، سلامت رواني، روابط اجتماعي و سلامت محيطي معنيدار مي باشد.
عنوان نشريه :
روانشناسي باليني و شخصيت
عنوان نشريه :
روانشناسي باليني و شخصيت