شبيه سازي پلوم رودخانه اروند و بررسي اثر باد و دبي رودخانه بر ساختار آن با استفاده از مدل اقيانوسي هيدروديناميكي سه‌بعدي FVCOM

پلوم رودخانه اروند كه اصلي ترين منبع آب شيرين براي خليج فارس بوده، حوضه آبريز آن سكونت گاه حدود 54 ميليون نفر انسان در منطقه است، از پديده هاي مهم در مناطق ساحلي است. رودخانه اروند، مرز دو كشور ايران و عراق بوده، پلوم آن در خليج فارس در قلمرو سه كشور ايران، عراق و كويت شكل مي گيرد. اين موضوع به همراه مشكلات سياسي و امنيتي منطقه و همچنين كم عمق بودن دهانه رودخانه، علت كمبود اندازه گيري هاي ميداني در منطقه و ناشناخته ماندن دبي رودخانه اروند است. با وجود مشكلات ناشي از كمبود داده‌هاي ميداني، اين مطالعه از جدي ترين تلاش ها براي درك ساختار پلوم اين رودخانه مهم است. در اين تحقيق، چرخش آب و دما و شوري خليج فارس، با استفاده از مدل FVCOM مدل سازي شد. سپس حساسيت ساختار سطحي پلوم رودخانه اروند نسبت به تغييرات دبي و باد مورد بررسي دقيق تر قرار گرفت. به اين منظور 14 حالت مختلف باد به علاوه 8 حالت مختلف دبي به مدل اعمال شد. نتايج نشان داده كه پلوم رودخانه اروند از نوع «پلوم گسترده در سطح» است و حساسيت بالايي نسبت به تغييرات باد دارد. افزايش سرعت باد، عموما سبب كاهش مساحت پلوم شد. حالت هاي مختلف باد سبب ايجاد سه نوع پلوم در دهانه اين رودخانه شد. در نوع اول پلوم به سمت سواحل شمال غربي خليج فارس و در نوع سوم به سمت سواحل كويت منحرف مي شود. در نوع دوم پلوم در امتداد مسير ورود آب رودخانه به دريا حركت كرده، به طرفين منحرف نمي شود. اين جابجايي پلوم صرفا به دليل جابجايي توده آّب سطحي است.