مقايسه اثربخشي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي و درمان هيجان‌مدار بر انسجام رواني در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقايسه‌ اثربخشي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي و درمان هيجان‌مدار بر انسجام رواني در بيماران ديابتي نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش نيمه‌تجربي از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه افراد مبتلا به ديابت نوع 2 كه در سال 1398 به كلينيك ديابت شهر سبزوار مراجعه كردند تشكيل دادند كه تعداد 45 نفر به­عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تخصيص تصادفي در سه گروه آزمايش شناختي ‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي، آزمايش درمان هيجان مدار و گروه كنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها پرسش‌نامه احساس انسجام رواني آنتونوسكي (2006) بود و براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزارSPSS24  و از روش‌هاي آمار توصيفي و تحليلي (كوواريانس چندمتغيره) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر انسجام رواني مؤثر است (0/05 P). روش درمان هيجان‌مدار بر انسجام رواني مؤثر است (0/05 P) و بين اثربخشي روش درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي و درمان هيجان‌مدار بر انسجام رواني بيماران ديابتي نوع دو تفاوت معناداري وجود ندارد (0/05 P). نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير معنادار روش درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي و درمان هيجان‌مدار بر انسجام رواني پيشنهاد مي شود از اين دو روش در راستاي بهبود انسجام رواني و مشكلات روان‌شناختي مربوط به بيماري در بيماران ديابتي نوع دو و خانواده‌هاي آن‌ها بهره برده شود.