مقايسه پاسخ نوزادان ترم و پرترم ايكتريك تحت درمان با فتوتراپي به تجويز پديلاكت

زمينه و هدف: هيپربيلي روبينمي مشكل شايع نوزادان طي هفته اول زندگي است. يكي از مكانيسم‌هاي اصلي در ايجاد و تشديد ايكتر، افزايش سيكل انتروهپاتيك توسط آنزيم بتاگلوكورونيداز روده‌اي است. با توجه به فقدان نسبي فلور باكتريايي در روده طي هفته اول زندگي، آمادگي ميكروبيولوژيكي مي‌تواند گردش انتروهپاتيك را به‌وسيله مهار فعاليت آنزيم بتاگلوكورونيداز كاهش دهد. با توجه به تفاوت‌هاي موجود در فلور باكتري‌هاي روده در نوزادان ترم با پرترم، مطالعه حاضر در كنار درمان با فتوتراپي به بررسي مقايسه درماني پديلاكت بر ايكتر نوزادان ترم و پرترم مي‌پردازد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر يك مطالعه كارآزمايي باليني در يك بازه زماني 6 ماهه است. مطالعه روي 97 نوزاد ترم و پرترم 2 تا 15 روزه تحت تغذيه با شير مادر انجام شد. به كليه نوزادان علاوه بر فتوتراپي، 5 قطره پدي‌لاكت داده شد. متغيرهاي جنس و ترم يا پرترم بودن و سن دقيق حاملگي و ميزان بيلي‌روبين روزانه تا روز ترخيص ثبت و وارد نرم‌افزار SPSS شد. يافته‌ها: ميانگين، ميانه و انحراف‌معيار ميزان كاهش بيلي‌روبين طي بستري، در نوزادان ترم با پرترم تفاوتي نداشت (p=0.451). در گروه‌هاي مختلف سن حاملگي، ميانه، ميانگين و انحراف معيار ميزان بيلي‌روبين كاهش‌يافته طي روز بستري تا ترخيص، تفاوت آماري آشكاري نشان نداد و سن‌هاي مختلف حاملگي به يك ميزان به درمان پاسخ دادند (P=0.473). نتيجه‌گيري: نوزادان پرترم در مقايسه با نوزادان ترم، پاسخ درماني متفاوتي به پدي‌لاكت نشان ندادند و روند كاهشي بيلي‌روبين در هر دو گروه مشابه بود.