بررسي اثربخشي روان ‌درماني روايتي و راه‌ حل ‌محور بر كاهش اختلالات رواني وابسته به كار و تعارض كار- خانواده در شاغلين شهر مشهد

زمينه و هدف: تعارض كار- خانواده و اختلالات رواني وابسته به كار و نحوه برخورد با مسائل مرتبط با آنها از جمله معضلات جامعه كاري امروز است. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي روش‌هاي روايتي و راه‌حل‌محور در كاهش اختلالات رواني و تعارض كار- خانواده در بين شاغلين درگير با اين مشكلات بود.مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر به لحاظ هدف از نوع كاربردي، با طرح نيمه‌تجربي با دو گروه پيش‌آزمون- پس‌آزمون بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، از ميان مراجعه‌كنندگان داوطلب واجد معيارهاي ورود و خروج به پژوهش، 36 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي در سه گروه (آزمايش و كنترل) جايگزين شدند؛ كليه آزمودني‌ها در ابتدا با توجه به مصاحبه باليني از نظر وضعيت اختلالات رواني و مسائل مرتبط با كار و خانواده مورد مصاحبه قرار گرفتند؛ سپس تمامي آزمودني‌ها به پرسش‌نامه‌هاي SCL 90  و تعارض كار- خانواده پاسخ دادند..يافته‌ها: تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و  با استفاده از آزمون كواريانس انجام گرفت. در نهايت داده‌هاي به‌دست‌آمده بر اساس موضوع، بررسي اثربخشي هر يك از روش‌هاي مشاوره‌اي روايتي (لامبداي ويلكس= 0/73، p 0.05) و راه‌حل‌محور (لامبداي ويلكس= 0/36، p 0.05). در مقايسه با گروه گواه در كاهش تعارض كار- خانواده تفاوت معناداري نشان داد؛ همچنين، در ارتباط با ميزان اثربخشي روش روايتي بر اختلالات رواني وابسته به كار تنها در يكي از مؤلفه‌ها (افسردگي) تفاوت معنادار مشاهده گرديد (لامبداي ويلكس= 0/08، p 0.05). ضمن آنكه بر اساس روش راه‌حل‌محور تفاوت معني­داري در هيچ‌يك از مؤلفه‌هاي آسيب‌هاي رواني مشاهده نگرديد (لامبداي ويلكس= 0/17، p 0.05) و فرضيه پژوهشي تأييد نگرديدنتيجه‌گيري: از هر دو مدل درمان مي­توان در زمينه اختلالات رواني وابسته به كار و تعارض كار- خانواده استفاده كرد.