پيش‌بيني فرسودگي شغلي براساس معناي زندگي و تنظيم هيجان در كاركنان بيمارستان روان

زمينه و هدف: تجربه فرسودگي شغلي در كاركنان بيمارستان‌ها، علاوه بر تهديد سلامت كاركنان، موجب كاهش كيفيت خدمات آنان به بيماران و جامعه مي‌شود. هدف از تحقيق حاضر، پيش‌بيني فرسودگي شغلي براساس معناي زندگي و تنظيم هيجان در كاركنان يكي از بيمارستان‌هاي شهر زنجان است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- همبستگي در سال 1401 بر روي110 نفر از كاركنان يكي از بيمارستان‌هاي زنجان انجام شد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش‌نامه‌هاي فرسودگي شغلي مسلش، تنظيم هيجان گراس و معناي زندگي استگر بود. تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها با آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام انجام شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد بين فرسودگي شغلي، معناي زندگي و تنظيم هيجان ارتباط معنادار وجود دارد (p 0.01). ضمن اينكه معناي زندگي، پيش‌بين قوي‌تري (با ضريب تعيين 0/537-) براي فرسودگي شغلي است. اين متغير به‌تنهايي 28 درصد واريانس فرسودگي شغلي را پيش‌بيني مي‌كند (0/001 p). در گام دوم تحليل با اضافه شدن متغير تنظيم هيجان، قدرت پيش‌بيني به 32/6 درصد افزايش يافت (0/001 p).نتيجه‌گيري: طبق يافته‌هاي پژوهش، اثر معناي زندگي بر فرسودگي شغلي بيشتر از تنظيم هيجان مي‌باشد. اين مطلب حاكي از آن است كه معناي زندگي، يكي از مفاهيم مهم در فرسودگي شغلي است اما در تحقيقات كمتر به آن توجه شده است درحالي كه شايد بتوان با بهره‌گيري از پيامدهاي مطلوب حضور يا جستجوي معنا در زندگي به پيشگيري از فرسودگي يا كاهش آن پرداخت.