مقايسه واكنش‌پذيري هيجاني و نظريه ذهن دختران براساس سبك‌هاي ابرازگري هيجاني مادران

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقايسۀ واكنش پذيري هيجاني و نظريه ذهن كودكان بر اساس سبك هاي ابرازگري هيجاني مادرانشان بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع علّي-مقايسه اي بود و در دو گام به صورت آنلاين به انجام رسيد. ابتدا با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، تعداد 105 نفر از مادراني كه نمرات آن ها در هر يك از پرسشنامه هاي ابرازگري هيجاني كينگ و امونز (1990)، دوسوگرايي در ابرازگري هيجاني كينگ و امونز (1990) و كنترل هيجاني راجر و نشوور (1987) يك انحراف استاندارد بالاتر از ميانگين به دست آمد (در هر گروه 35 نفر) به گام دوم وارد شدند. در گام دوم براي دختران 12-10 ساله اين مادران پرسشنامه هاي نظريه ذهن (موريس، 1999؛ بارون-كوهن، 2001) و واكنش پذيري هيجاني ناك (2008) اجرا شد. داده ها به روش تحليل واريانس و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد ميزان واكنش پذيري هيجاني (0/001=p) فرزندانِ مادران با سبك هاي كنترل و دوسوگرايي هيجاني به ترتيب بالاتر از سبك ابرازگري هيجاني است و نمرات نظريه ذهن (0/001=p) فرزندانِ مادران با سبك هاي كنترل هيجاني و دوسوگرايي در ابرازگري هيجان به ترتيب پايين تر از سبك ابرازگري هيجاني است. نتيجه گيري: تبيين يافته ها نشان مي دهد كه در سبك كنترل هيجاني به سبب سركوب هيجانات، كودكان واكنش پذيري هيجاني بيشتري داشته و توانايي پردازش هيجانات در آن ها پايين تر است؛ درحالي كه در سبك ابرازگري هيجاني، تعادل در ابراز هيجانات باعث مي شود كودك از آگاهي هيجاني بالايي برخوردار بوده و بهتر بتواند با ديگران ارتباط بگيرد.