كاربرد مدل رگرسيون غيرخطي فازي در بررسي آثار نامتقارن تورم و بيكاري بر اجاره بهاي

هدف اصلي اين مقاله بررسي تأثير غيرخطي تورم و بيكاري بر اجاره بهاي منازل مسكوني شهرهاي بزرگ ايران است. در اين راستا با به كارگيري از مدل غيرخطي لجستيك و رهيافت فازي با استفاده از داده هاي سالانه ١٣۶١ تا ١٣٩۵ به تجزيه و تحليل متغيرهاي مؤثر بر اجاره بهاي منازل مسكوني در شهرهاي بزرگ مي پردازيم. به كمك آزمون تراسورتا، برازش مدل غيرخطي لجستيك برداده ها تائيد مي شود. لذا بر اساس مدل غيرخطي لجستيك، تغييرات متغيرهاي مستقل به سه قسمت (آستانه پايين، آستانه وسط و آستانه بالا) تقسيم شده و نتايج نشان مي دهد كه تغيير در تورم در حد آستانه بالا بيشترين تأثير را بر اجاره بهاي منازل مسكوني دارد. اين تأثير در حد آستانه متوسط هم قابل توجه است،كه بيانگر وجود چسبندگي تورم در بخش اجاره بهاي مسكن است. وجود نقش انتظارات تورمي در افزايش اجاره بها منازل مسكوني در ايران قابل انكار نيست چرا كه تأثير درصد تغيير در اجاره بهاي دوره قبل بر اجاره بهاي دوره جاري در تمام آستانه ها مثبت است. از طرفي درصد تغيير در بيكاري بر اجاره بها در حد آستانه بالا، حد آستانه پايين و متوسط نيز تأثير مثبت دارد