جايابي بهينه كليد‌ها و منابع توليد پراكنده در شبكه توزيع برق بااستفاده از توابع عضويت فازي

بازآرايي و نصب منابع توليد پراكنده از جمله روش‌هايي است كه براي كاهش تلفات، بهبود پايداري ولتاژ و افزايش قابليت اطمينان درشبكه هاي توزيع برق بكار مي‌روند. يافتن كليد‌هايي كه به‌طور قطع بايد در برنامه بازآرايي شركت داشته باشند وتعيين وضعيت آنها در هر مرحله از باز آرائي از مهم ترين اهداف در بهره برداري بهينه شبكه است. اين مقاله به بررسي جايابي بهينه كليدهاي شبكه توزيع ومنابع توليد پراكنده به‌منظور بهبود قابليت اطمينان، كاهش تلفات و بهبود پايداري ولتاژ ودرنتيجه افزايش بارپذيري شبكه مي پردازد. دراين مقاله جهت بهبود پايداري ولتاژ، درمقايسه با شاخص بارگزاري حداكثر معروف به (λmax)، شاخص ديگري بنام مقادير منفرد ماتريس ژاكوبين نيزمعرفي وكارآرايي اين دو باهم مقايسه مي شود. همچنين جهت كاهش محاسبات سنگين مربوط به قابليت اطمينان كه درروش مونت كارلومشاهده مي شود ازروش حداقل مجموعه انقطاع (كات ست) و از مدل احتمالاتي به‌منظور مدل‌سازي المان‌هاي سيستم توزيع در نقاط بار استفاده شده است. منابع توليد پراكنده باماهيت تصادفي و متغيير و بارهاي سيستم بصورت ساعتي و با ماهيت سه گانه مسكوني، تجاري وصنعتي درنظرگرفته شده ودرنتيجه نتايج بازآرايي شبكه بصورت ساعتي بيان شده اند. باتوجه به توابع هدف متعدد آلگوريتم بهينه سازي چندهدفه 2NSGA جهت بهينه سازي توابع هدف بكارگرفته شده و از روش عضويت توابع فازي جهت تعيين جواب بهينه استفاده شده است. نتايج شبيه‌سازي برروي شبكه توزيع 33 باسه IEEE انجام وكارائي، دقت ونقاط ضعف احتمالي روش پيشنهادي نشان داده شده است.