رهيافت تصميم‌گيري‌هاي چند معياره در ارزيابي نيكويي برازش مدل‌هاي آماري

امروزه مدل‌هاي متنوعي با روشهاي برآورديابي مختلف در مدلسازي داده‌ها، معرفي و بكار برده مي‌شوند. تناسب هر يك از روش‌هاي برآورديابيِ مدل‌هاي آماري در برازشِ مجموعه‌اي از داده‌ها مبتني بر يك معيار نيكويي برازشِ خاص (يا تابع هدفي خاص) است. همچنين، شاخص نيكويي برازش هر مدل آماري (از جمله مدل‌هاي رگرسيوني كلاسيك و يا فازي) متناسب با منطقِ طراحي آن مدل تعريف و فرمول‌بندي مي‌شود. لذا استفاده و بكارگيريِ صرفا يك معيار جهت مقايسه نيكويي برازش مجموعۀ متنوعي از مدل‌هاي آماري باعث تصميم‌گيري‌هاي اريب و جهت‌دار مي‌شود. در واقع چنين فرآيندي منتج به اولويت بخشي به مدل يا مدل‌هايي مي‌شود كه يا توابع هدفي يكسان با معيار ارزيابي دارند و يا توابع هدف آنها از لحاظ ساختاري متناسب با همان معيار ارزيابي است. لذا رويكرد تك معياره براي ارزيابي نيكويي برازش مدل‌ها، امكان مقايسه مطلوب و منصفانه آنها كه بسيار چالش برانگيز است را سلب مي‌كند. هدف اصلي ما در اين مقاله، ارايه و پيشنهاد چارچوبي مناسب در قالب رهيافت تصميم‌گيري‌هاي چند معياره به منظور حل و فصل اين چالش است. در اين رهيافت به روشهاي متنوعي امكان انبوهش مجموعه‌اي گسترده از معيارهاي ارزيابي به منظور توليد يك معيار ارزيابي تعميم يافته جهت تشخيص مدل بهينه فراهم مي‌شود.در انتها رويكرد پيشنهادي به منظور رتبه‌بندي ارزيابي نيكويي برازش 22 مدل رگرسيون فازي مختلف بكار برده شده است.