استدلال موجهه عليه ماترياليسم: بررسي پاسخ دوبعدي‌گراي چالمرز به اعتراض از طريق ضرورت پسيني

براساس استدلال تصورپذيري، اگر وجود زامبي‌ها تصوپذير باشد، وجود آنها به‌لحاظ متافيزيكي ممكن است. از‌اين‌رو، آگاهي غيرفيزيكي است. اعتراض شده‌ است كه اصل تصورپذيري با پديده ضرورت پسيني كريپكيايي سر ناسازگاري دارد. چالمرز با ايدۀ معناشناسي دوبعدي‌گرا پاسخ مي‌دهد. وي استدلال مي‌كند كه جملۀ اين‌هماني پسيني تنها در صورتي مي‌تواند ضروري باشد كه تابع مفهوم ثانويۀ دست كم يكي از مفاهيم دو طرف نشانۀ اين‌هماني متفاوت از تابع مفهوم اوليه‌اش باشد. اگر قضيه از اين قرار باشد، ضرورت پسيني كريپكيايي آن چيزي را كه بروفق تابع مفهوم اوليه تصورپذير است، به‌لحاظ متافيزيكي غيرممكن نمي‌سازد. در مقابل، لُر استدلال مي‌كند كه ممكن است كه جملات اين‌هماني خاص، به ويژه جملات اين‌هماني روان فيزيكي، ضروري و پسيني باشند هرچند تابع مفهوم اوليه و ثانويۀ هردو مفهوم دو طرف نشانۀ اين‌هماني در آن جملات منطبق هستند، نه متفاوت. اگر قضيه از اين قرار باشد، در اين صورت اصل تصورپذيري با پديدۀ ضرورت پسيني همخواني ندارد. بنابراين ضرورت متافيزيكي قوي در برابر ضرورت پسيني ضعيف كريپكيايي قد علم مي كند. در پايان استدلال مي‌كنيم هرچند ضرورت پسينيِ كريپكيايي تنها مدل ضرورت پسيني موجود نيست، چالمرز تا آنجا كه ضرروت پسيني كريپكياييِ متعارف مدنظر است برحق است. از اين‌رو ، استدلال لُر قاطع نيست.