فرايند هستي شناختي واژه «حيوه» در قرآن: بر اساس نظريه استعاره مفهومي

مقاله حاضر به بررسي استعاره هاي هستي شناختي واژه «حيوه» در قرآن بر اساس نظريه استعاره مفهومي مي پردازد. اين پژوهش توصيفي- تحليلي در صدد است كارايي اين نظريه را بر اساس داده هاي قرآني بسنجد. اينكه آيا استعاره به عنوان فرايندي شناختي براي بيان معاني انتزاعي و غير حسي قرآن، حضوري مؤثّر دارد، پس از گردآوري داده ها با استفاده از نرم افزار حبل المتين بر اساس ترجمه آيت الله مكارم شيرازي، تفاسير الميزان و نمونه و با توجه به ديدگاه معاصر استعاره (ليكاف و جانسون، 1980) و اصول استعاره شناختي جاكل (2002) تحليل داده ها صورت گرفت. در شواهد به دست آمده، واژه «حيوه» به شكل‏هاي مختلفي از جمله كالابودن زندگي دنيا، تشبيه زندگي دنيا به بازي و سرگرمي و تشبيه مجازات و عذاب به غذا و نوشيدني مفهوم سازي شده است. كمك به ترجمه روان تر قرآن و راهگشا بودن در حوزه هاي علوم شناختي و قرآني از كاربردهاي عملي اين پژوهش است. يافته هاي اين پژوهش، افق جديدي در اختيار مخاطب قرار مي دهد تا به درك بهتري از آيات دست يابد.