تجربيات دوران كودكي و نشانگان افسردگي گرايش به خودكشي: بررسي نقش ميانجي نشخوار فكري و تعلق‌پذيري خنثي

اهداف: تجارب نامطلوب دوران كودكي به طور مداوم با مشكلات روانپزشكي در كودكان و بزرگسالان در ارتباط است. با اين حال اثرات طولاني مدت تجربيات كودكي بر سلامت روان در بزرگسالي مورد مطالعه قرار نگرفته است. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط تجربيات دوران كودكي و نشانگان افسردگي گرايش به خودكشي با نقش ميانجي نشخوار فكري و تعلق پذيري خنثي بود. مواد و روشها: اين مطالعه توصيفي به روش مدليابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري تمامي دانشجويان مشغول به تحصيل در دانشگاه محقق اردبيلي در سال تحصيلي 1399 بود كه 650 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي نشانگان افسردگي گرايش به خودكشي Joiner با ضريب آلفاي كرونباخ و روايي همگرا 91 / 0 و 74 / 0 ، تعلق پذيري Hill و Pettit با ضريب آلفاي كرونباخ و روايي همگرا 88 / 0 و 84 / 0 ، نشخوار فكري O’Connor و Williams با ضريب آلفاي كرونباخ و روايي همگرا 79 / 0 و 75 / 0 و تجربيات دوران كودكي مركز پيشگيري و كنترل بيماريهاي آمريكا و بنياد كايزر با ضريب آلفاي كرونباخ و روايي همگرا 91 / 0 و 87 / 0 استفاده شد. دادههاي حاصل با استفاده از روش معادلات ساختاري و تحليل عاملي تأييدي و با كمك نرمافزار SPSS 25 و AMOS 24 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: در نهايت دادههاي 600 شركت كننده با ميانگين سني 44 / 4 ± 09 / 23 سال بررسي شد. اثر مستقيم تجربيات كودكي بر نشخوار فكري و نشانگان افسردگي گرايش به خودكشي مثبت معنادار بود ( 001 / 0 p .) همچنين اثر مستقيم تجربيات دوران كودكي بر تعلق پذيري منفي معنادار بود ( 001 / 0 p ). اما بين تعلق پذيري و نشانگان افسردگي گرايش به خودكشي اثر مستقيم منفي و بين نشخوار فكري و نشانگان افسردگي گرايش به خودكشي اثر مستقيم مثبت معنادار بود ( 05 / 0 p). همچنين اثر غيرمستقيم تجربيات دوران كودكي از طريق نشخوار فكري و تعلق پذيري بر نشانگان افسردگي گرايش به خودكشي معنادار بود ( 001 / 0 p .) نتيجه گيري: مؤلفه هاي ويژگيهاي شخصيتي بر اساس مدل تبيين شده، قادر است تغييرات متغير تاب آوري را به طور مستقيم و از طريق متغير استرس ادراك شده، به طور غيرمستقيم پيشبيني نمايد.