ارتباط حساسيت در روابط متقابل با كيفيت زندگي بازنشستگان نيروهاي مسلح

اهداف: جمعيت ايران در مسير سالمندي قرار دارد و كيفيت زندگي سالمندان نيروهاي مسلح به دليل ماهيت فعاليت حرفه اي در دوران پيش از ازنشستگي، نيازمند توجه ويژه است. هدف از اين مطالعه، تعيين رابطه بين حساسيت در روابط متقابل با كيفيت زندگي بازنشستگان نيروهاي مسلح تهران بود.. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي همبستگي و با رويكرد تحليلي است. جامعه آماري پژوهش را بازنشستگان نيروهاي مسلح با سن بالاي 65 سال و ساكن شهر تهران در سالهاي 99 - 1398 تشكيل دادند. با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 373 نفر انتخاب شد كه به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي حساسيت در روابط متقابل Boyce وParker(1989) با روايي تأييد شده و پايايي 81 / 0 و همچنين پرسشنامه كيفيت زندگي مخصوص سالمندان ( CASP-19 ) با روايي تأييد شده و آلفاي كرونباخ 78 / 0 بود. پرسشنامه ها از طريق مصاحبه انفرادي رو در رو پرسشگران با بازنشستگان سالمند نيروهاي مسلح صورت گرفت. ارتباط ميان متغيرهاي پژوهش با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و به كمك نرمافزا SPSS 22 بررسي شد.يافته ها: از 373 نفر كه در پژوهش شركت كردند، 42 / 91 درصد ( 341 نفر) مشاركت كنندگان مرد بودند. 06 / 75 درصد نمونه ها ( 280 نفر) 65 - 70 سال سن داشتند. نمره ميانگين كل حساسيت در روابط متقابل فردي 83 / 17±35 / 57 و نمره ميانگين كل كيفيت زندگي سالمندان 34 / 26 ± 00 / 58 بود. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه سطح معناداري بين حساسيت در روابط متقابل و كيفيت زندگي در سالمندان، برابر 041 / 0 بود ( 05 / 0 P-Value ). نمره حساسيت بين فردي و ابعاد آن در سطح ضعيف و نمره كيفيت زندگي سالمندان و ابعاد آن، در سطح خوب بود.نتيجه گيري: وضعيت كلي حساسيت در روابط متقابل فردي با كيفيت زندگي در بازنشستگان سالمند نيروهاي مسلح ساكن تهران، كمي مطلوبتر از نمرات مربوط به مطالعات جمعيت عمومي سالمندان كشور است. اين موضوع ميتواند با ساختار نظام مند نيروهاي مسلح، تأكيدات و آموزشهاي مستمر حين خدمت، وجود كانونهاي بازنشستگي فعال و همچنين ادامه ارتباط با افراد همكار مرتبط باشد.