نقش واسطه‌اي تحمل آشفتگي در رابطه بين خشونت سربازان با تمايل به فرار ناشي از عملكرد فرماندهان

اهداف: فرار از خدمت سرباز در طول يك فرآيند اتفاق ميافتد؛ ابتدا ناسازگاري با شرايط و سپس خشونت رخ ميدهد و در نهايت فرار انجام ميشود. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه اي تحمل آشفتگي در رابطه بين خشونت سربازان با تمايل به فرار ناشي از عملكرد فرماندهان انجام شد . مواد و رو شها: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مبتني بر مدليابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري تما مي سربازان مركز آموزشي امام سجاد (ع) شهر اروميه با پايه خدمتي تيرماه 1400 بود. در اين پژوهش 210 نمونه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه خشونت Buss-Perry ،پرسشنامه تحمل آشفتگي Simons و Gaher و همچنين پرسشنامه محقق ساخته تمايل به فرار ناشي از عملكرد فرماندهان استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل دادهها از آزمون همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري در قالب نرم افزارهاي SPSS 18 و AMOS 23 استفاده شد. يافته ها: از 210 نمونه شركت كننده در پژوهش، 139 نفر ديپلم و زيرديپلم و همچنين 71 نفر ليسانس به بالا داشتند. روايي تأييدي و مدل اندازه گيري سه پرسشنامه تأييد شد و پايايي به روش آلفاي كرونباخ براي خشونت 87 / 0، تحمل آشفتگي 79 / 0 و تمايل به فرار 88 / 0 بهدست آمد. يافته ها نشان داد كه خشونت سربازان و تحمل آشفتگي بر تمايل به فرار ناشي از عملكرد فرماندهان به ترتيب داراي اثر مستقيم و غيرمستقيم 291 / 0 و 246 / 0 بودند. مقادير استاندارد شده اثر غيرمستقيم مسي ر خشونت با واسطه گري تحمل آشفتگي بر تمايل به فرار به روش برآورد بوت استرپ مورد تأييد واقع شد و خشونت بر تمايل به فرار با واسطه گري تحمل آشفتگي 48 / 0 اثرگذار بود ( 01 / 0 p). درنهايت مدل پژوهش تأييد شد و 41 درصد تمايل به فرار توسط متغيرهاي خشونت و تحمل آشفتگي در مسيرهاي مستقيم و غيرمستقيم قابل تبيين بود.نتيجه گيري : خشونت سربازان بر تمايل به فرار با واسطه گري تحمل آشفتگي اثرگذار است. پژوهش حاضر نشانگر اهميت عوامل شناختي و هيجاني در تبيين تمايل به فرار ناشي از عملكرد فرماندهان است