عنوان مقاله :
اثربخشي درمان راه حل محور بر كيفيت زندگي و انعطافپذيري روانشناختي زنان بدسرپرست با آمادگي اعتياد
پديد آورندگان :
پوردل ، مژگان دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه مشاوره , سوداني ، منصور دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه مشاوره
كليدواژه :
كيفيت زندگي , درمان راهحل محور , زنان بدسرپرست
چكيده فارسي :
اهداف: با افزايش تعداد زنان بد سرپرست در سالهاي اخير، زمينه ارتكاب برخي جرايم نيز افزايش يافته است. لذا برخورداري از كيفيت زندگي و انعطاف پذيري روانشناختي ميتواند از بروز اين جرايم جلوگيري كند. بنابراين پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان راه حل محور بر كيفيت زندگي و انعطاف پذيري روانشناختي زنان بدسرپرست با آمادگي اعتياد انجام شد. مواد و روشها: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي زنان بدسرپرست مراجعه كننده به مركز بهزيستي استان خوزستان شهرستان شوشتر در سال 1400 تشكيل دادند. با هدف غربال كردن زنان بدسرپرست داراي آمادگي اعتياد، از پرسش نامه آمادگي اعتياد زرگر و همكاران ( 1385 ) با روايي 45 / 0 و پايايي 90 / 0 استفاده شد و از 200 زن بد سرپرستي كه اين پرسش نامه را تكميل كرده بودند، 30 نفر با بالاترين نمره، انتخاب شدند. نمونه ها در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل ( 15 نفر) به صورت تصادفي جايگزين شدند و به پرسش نامه هاي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني فرم كوتاه با روايي - 81 / 0 و پايايي 84 / 0 و انعطاف پذيري روانشناختي Dennis و Vander Wall ( 2010 ) با روايي 75 / 0 و پايايي 74 / 0 پاسخ دادند. شركت كنندگان گروه آزمايش، هشت جلسه يك ساعت و نيم، برنامه راه حل محور (Grant ، 2011 ) را دريافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس چند متغيري با نرمافزار SPSS 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين سني 15 شركت كننده زن در گروه آزمايش 8 / 2 ± 7 / 32 سال و در گروه كنترل 6 / 2 ± 4 / 33 سال بود كه دامنه سني از 22 تا 37 سال را شامل مي شد. نمرات كيفيت زندگي و انعطاف پذيري روانشناختي گروه آزمايش در پس آزمون بيشتر از نمرات گروه كنترل بود. نتايج آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري حكايت از تفاوت معناداري در نمرات دو گروه داشت ( 003 / 0 = p ؛ 53 / 5 = F ؛ 51 / 0 =اثر پيلايي). با توجه به مقادير F به دست آمده براي پس آزمون كيفيت زندگي ( 66 / 70 ) و انعطاف پذيري روانشناختي ( 16 / 55 ) و سطح معناداري آنها ( 001 / 0 p ) مشاهده شد كه درمان راه حل محور اثربخش بود و توانست كيفيت زندگي و انعطاف پذيري روانشناختي زنان بدسرپرست با آمادگي اعتياد را افزايش دهد. نتيجه گيري: مداخله راه حل محور روشي مؤثر براي بهبود كيفيت زندگي و انعطاف پذيري روانشناختي زنان بدسرپرست با آمادگي اعتياد است.