مداخله برنامه هاي ورزشي TRX و پيلاتس بر تعادل وظرفيت‌هاي عملكردي زنان بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

زمينه و هدف: افراد مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس احتمالا با اختلال در راه رفتن و تعادل فيزيكي مواجه هستند. نقش فعاليت ورزشي به عنوان يك روش غيردارويي براي توانبخشي اين بيماران موثرگزارش شده است. بنابراين، هدف از اين مطالعه، بررسي مداخله تمرينات ورزشي تعليقي (TotalBody Resistant Exercise, TRX) و پيلاتس بر پارامترهاي تعادل و ظرفيت‌هاي عملكردي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس است.مواد و روش ها: در اين مطالعه،30 زن بيمار مبتلا به MS درشهر اصفهان با ميانگين سني (7/57 ±37/41) سال و سابقه بيماري (3/77 ± 11/31) سال و درجه ناتواني (EDSS) 1/81± 0/84 در سه گروه تصادفي 10 نفره قرار گرفتند. گروه كنترل، گروه‌هاي تمرين كرده TRX و پيلاتس ظرف هشت هفته و هفته‌اي سه جلسه فعاليت داشتند. متغيرهاي تعادل و ظرفيت‌هاي عملكردي با تست‌هاي استاندارد اندازه‌گيري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها در سطح 5 درصد با آزمون تحليل كواريانس انجام گرفت.يافته‌ها: نتايج نشان داد هر دو برنامه ورزشي موجب تفاوت معناداري در ميانگين پارامترهاي تعادل برگ (0/005=P) ، سرعت راه رفتن (0/000=P) و اجراي آزمون TUG يا تعادل پويا (0/000=P) و مسافت آزمون شش دقيقه پياده‌روي در دو گروه تمريني و بصورت بارزتر در گروه TRX نسبت به گروه كنترل گرديد (0/004=P) اما در آزمون 2 دقيقه پياده‌روي تفاوت معناداري بين گروه‌ها مشاهده نشد (0/147=P).نتيجه‌گيري: مداخلات هر دو برنامه ورزش TRXو پيلاتس به مدت 8 هفته، به بهبود شاخص هاي منتخب ظرفيت عملي وتعادل بيماران زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجاميده است. به نظر مي‌رسد الگوي ورزشي TRX برتغييرات ميانگين متغير‌هاي وابسته قابل توجه بود.