تجربه بيماران سرطاني در گسست زيست‌جهان‌ها و پيوستگي ميان‌ذهنيت اجتماعي

سرطان پديده‌اي اجتماعي است. واقعيت اجتماعي سرطان متكثر و برخاسته از فهم و تجربه افراد درگير با آن است. اين پژوهش باهدف فهم معناي سرطان در ذهنيت افراد، بر پايه 43 مصاحبه عميق و نيم ساخت‌يافته (10 بيمار سرطاني، 10 نفر از اعضاي خانواده و 23 نفر از اعضاي گروه درمان پرستار، پزشك سرطان‌شناسي و روان‌پزشك و روان‌شناس)، در مركز اصلي درمان سرطان شهر اصفهان نوشته‌شده است. رويكرد پژوهش پديدارشناسي و در تركيب با جامعه‌شناسي تفهمي، روش پژوهش مطالعه كيفي اساسي، شيوه نمونه‌گيري تركيبي از نمونه‌گيري هدفمند و مكمل و ابزار تحليل، تحليل مضموني است. مطالعه روايت‌هاي افراد نشان‌دهنده پنج مضمون پذيرش سرطان از سوژگي تا تغافل، ابژگي بدن بيمار و بازتعريف نظم زندگي روزمره، دوگانه خانه/ بيمارستان و درهم‌ريختگي فضاها و روابط اجتماعي بيمار، خود بيگانگي بيمار ذيل اقتدار ديگري پزشك و بيمار به‌مثابه كليتي يكپارچه در الگوي مراقبت پرستاري است. به‌طوركلي، هرچند روايت ايراني از سرطان خاص بودگي‌هاي خود را دارد، اما بافهم جهاني از سرطان سازگار بوده كه در آن، برساخت ميان‌ذهنيت غالب پيرامون سرطان، بيش از آن‌كه از علم پزشكي و اقتدار آن متأثر باشد از تصوير سرطان در فهم عامه تأثير مي‌پذيرد كه بازتوليدكننده انگاره بنيادين سرطان به‌مثابه نيستي و مرگ است.