شناسايي عوامل مرتبط با دانشگاه نوآور

امروزه تغييرات محيطي گسترده و لزوم پاسخگويي مناسب، دانشگاه ‌ها را بر آن داشته است كه از قالب سنتي و مرسوم خود بيرون آمده و با چابكي ،مسئوليت پذيري بيشتر و منعطف ‌تر در مسير تغيير و نوآوري گام بردارند؛ چرا كه در اين صورت قادر به ادامه بقا هستند. پژوهش حاضر با هدف شناسايي و تعيين روابط بين مؤلفه‌ ها و زيرمؤلفه‌ هاي دانشگاه نوآور و در نهايت طراحي الگوي دانشگاه نوآور انجام شده است. روش پژوهش زمينه‌ يابي و از طريق پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفته است. جامعه آماري شامل كليه مديران و اعضاي هيأت علمي چهار دانشگاه ، تهران و شهيد بهشتي (به عنوان دانشگاه هاي جامع) و علامه طباطبائي و اميركبير (به عنوان دانشگاه هاي تخصصي) بود كه اعضاي نمونه با بهره ‌گيري از روش نمونه ‌گيري تصادفي طبق‌ه اي، انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. تجزيه و تحليل از طريق آمار توصيفي و استنباطي صورت گرفته كه در بخش آمار استنباطي از روش ‌هاي تحليل عاملي تأييدي و معادلات ساختاري و ساير روش هاي مورد نياز، استفاده شد. با استفاده از نرم‌ افزار پي ال اس از طريق تكنيك مدل‌ يابي معادلات ساختاري و در ذيل آن تحليل عاملي تأييدي مرتبه ‌ي اول و دوم، يافته‌ هاي به دست آمده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در نهايت مؤلفه‌ ها و زيرمؤلفه‌ هاي مربوط دانشگاه نوآور مشخص شد. بر اساس نتايج بدست آمده مؤلفه ‌ها و زيرمؤلفه‌ هاي فردي، گروهي و نهادي مؤثر بر دانشگاه نوآور شناسايي شد كه از بين عوامل فردي، گروهي و نهادي مؤثر بر دانشگاه نوآور، عامل فردي بيشترين تأثير را در دانشگاه نوآور داشت؛ همچنين كاركردهاي اصلي دانشگاه نوآور شناسايي شد كه از ميان كاركردهاي اصلي دانشگاه نوآور يعني آموزش، پژوهش، نوآوري و كارآفريني؛ آموزش بيشترين تأثير را بر دانشگاه نوآور به خود اختصاص داد.