گونه‌شناسي اقليمي خانه‌هاي بومي در حاشيۀ شمالي خليج فارس و درياي عمان به‌‌منظور الگوگيري در طراحي مسكن امروز

اقليم مناطق جنوبي ايران يكي از نادرترين و بحراني‌ترين اقليم‌هاي جهان است. اقليم‌گرايي ديدگاهي بنيادي در طراحي خانه‌هاي بو‏مي ‏ايران بوده است؛ ازاين‌‌رو به‌كارگيري الگوهايِ فضاهاي عملكردي خانه‌هاي بو‏مي ‏در طراحي مسكن معاصر اين اقليم مي‌تواند سبب ارتقاي سطح آسايش در خانه‌هاي امروز شود. در اين مقاله، نگارنده از راه گونه‌شناسي توصيفي و با الگوي گونه‌شناسي داده‌بنياد، به طبقه‌بندي اقليمي خانه‌هاي بومي در شهرها، بنادر، و جزاير مورد مطالعه پرداخته است. گونه‌شناسي انجام‌شده در اين تحقيقْ توصيفي است و بر اساس شاخص‌هاي تركيبي تعيين‌شده در جداول چندبعدي، نمونه‌ها دسته‌بندي مي‌شوند تا به سؤال‌‌هاي پژوهش پاسخ داده ‌شود. نتايج مطالعات نشان مي‌‌دهد كه خانه‌هاي بومي در شهرهاي اهواز، دزفول، لار، و بنادر لنگه، بوشهر، و چابهار و روستاي لافت در جزيرۀ قشم كه از آبادترين مناطق در گذشته بوده‌‌اند در سه گونۀ كلي قرار دارند و اين گونه‌شناسي با گونه‌شناسي اقليمي مناطق مذكور كاملاً انطباق دارد. تطابق گونه‌هاي خانه‌هاي بومي با طبقه‌بندي اقليمي نشان مي‌‌دهد كه الگوهاي اين خانه‌ها در تطابق با اقليم محلي خود پيش‌‌بيني شده‌‌اند و بنابراين با به‌كارگيري در معماري امروز مي‌‌توانند سبب بهبود سطح آسايش افراد شوند.