بررسي اثربخشي برنامه درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب اجتماعي و رواني گفتار افراد نوجوان داراي لكنت

زمينه: اضطراب اجتماعي اختلالي با شيوع متوسط و داراي تأثيرات اجتماعي گسترده بر افراد است. پژوهش ها نشان مي دهد، روش هاي زيرمجموعه درمان هاي بازسازي شناختي مانند درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (اكت) مي توانند به افراد مبتلا اضطراب اجتماعي كمك كنند. براساس مطالعات، اين موضوع را هدف قرار داده اند بسيار محدوداند. هدف: اين پژوهش، با هدف بررسي اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب اجتماعي و رواني گفتار افراد نوجوان داراي لكنت، انجام شد. روش: اين پژوهش، يك تحقيق شبه آزمايشي بود كه به صورت پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري طراحي و با يك گروه گواه انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمامي افراد نوجوان 13 تا 17 ساله داراي لكنت مراجعه كننده به مراكز گفتاردرماني در سال 1400 بود. حجم نمونه 20 نفر بود كه به شيوه هدفمند انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه آزمون و گواه گمارش شدند. ابزار پژوهش، مقياس فارسي تعيين شدت لكنت (رايلي، 2009) و پرسشنامه اضطراب اجتماعي ولز (1994) بودند. علاوه براين، جهت تحليل داده ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد تغييرات معناداري در گروه آزمايش و گواه در متغيرهاي اضطراب اجتماعي و شدت لكنت ايجاد كرده است (سطح معناداري 0/05). نتيجه‌گيري: براساس يافته هاي اين پژوهش، مي توان نتيجه گرفت كه برنامه طراحي شده مبتني بر پذيرش و تعهد، موجب كاهش شدت لكنت و كاهش اضطراب اجتماعي افراد نوجوان داراي لكنت مي شود. ازاين رو، استفاده از درمان ذكر شده توسط متخصصان كودك و نوجوان در نوجوانان داراي لكنت زبان به شدت توصيه مي شود.