ناباروري و كيفيت زندگي زناشويي زوجين (مطالعه موردي زوجين نابارور شهر تهران)

زمينه: سازمان بهداشت جهاني از ناباروري به‌عنوان يك معضل بهداشت عمومي ياد كرده است كه مي‌تواند به افسردگي، اضطراب، طردشدگي اجتماعي و اختلالات جنسي بيانجامد. اين بحران زيستي، رواني، اجتماعي سيكل معيوبي را به وجود مي آورد كه توانايي باروري را تضعيف و موجب اختلال در عملكرد و رضايت جنسي مي‌گردد. اما آيا زوجين نابارور شهر تهران نيز چنين كيفيت و تجاربي را در زندگي تجربه مي كنند. هدف: هدف اين تحقيق بررسي پديداري تجربه ناباروري زوجين و تأثير اين واقعه بر كيفيت زندگي زناشويي زوجين نابارور بود. روش: روش تحقيق حاضر كيفي و از نوع پديدارشناسي بود و سعي بر آن بود با ورود به دنياي پديداري زوجين نابارور تجربه زيسته آن ها را از ناباروري مورد بررسي و كشف قرار گيرد. جامعه تحقيق حاضر عبارت بودند از كليه زوجين داراي تجربه ناباروري مراجعه كننده به پژوهشگاه رويان در سال 1400. شيوه نمونه گيري طبق اكثر طرح هاي كيفي به‌منظور دارا بودن اطلاعات پديداري، هدفمند بود و پژوهشگر با مصاحبه نيمه ساختاريافته با 15 زوج نابارور، داده هاي به‌دست‌آمده را بر اساس شيوه كلايزي تحليل نمود. اعتبار يافته ها هم با روش كدگذاري مجدد توسط اساتيد متخصص تأييد گرديد. يافته‌ها: تحليل و كدگذاري پديدار شناختي به روش كلايزي، 36 مقوله فرعي را شناسايي نموده و با توجه به شباهت و قرابت معنايي آن‌ها، در 7 مفهوم اصلي شامل: مصائب زوجي و اجتماعي زندگي عاري از فرزند، مسائل فكري و احساسي در مسير درمان، پيشنهاد طلاق و يا چندهمسري، عدم همدلي و سازگاري اطرافيان با زوجين، انزوا و بي‌انگيزگي زوجين، افزايش اضطراب و استرس زوجين، كاهش كيفيت رابطه زناشويي، كاهش امنيت مالي زوجين دسته‌بندي نموده است. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد پديده ناباروري، همسو با تحقيقات پيشين با كاهش محسوسي در كيفيت زندگي زناشويي زوجين شهر تهران همراه است و مسائل مهمي را ازجمله احتمالاً جدايي و طلاق، سردي روابط، كاهش انگيزه، چالش هاي فكري و عاطفي و اجتماعي ايجاد نموده است كه لزوم توجه به كاهش اين موارد در جهت افزايش كيفيت زندگي زناشويي اين زوج ها احساس مي شود.