نقش واسطه اي بهزيستي رواني در رابطۀ ميان دلبستگي به خدا و سازگاري عاطفي، اجتماعي و آموزشي نوجوانان دختر

دوره نوجواني با تغييرات گوناگون جسمي، رواني، عاطفي، شناختي و اجتماعي همراه است و سازگاري نوجوانان مي ‌تواند تحت‌ تأثير اين تحولات گسترده قرار بگيرد. به نظر مي ‌رسد كه متغيرهايي همچون بهزيستي روان‌ شناختي و دلبستگي به خدا مي‌ توانند به نوجوانان در سازگاري عاطفي، اجتماعي و آموزشي كمك كنند. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه‌ اي بهزيستي روان ‌شناختي در رابطه ميان دلبستگي به خدا و سازگاري عاطفي، اجتماعي و آموزشي در نوجوانان دختر بوده است. اين پژوهش توصيفي و از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را همۀ دانش‌ آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه 14 شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 تشكيل مي‌دادند. از اين جامعه آماري با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي 222 دانش ‌آموز براي شركت در مطالعه حاضر انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ ها از پرسشنامه دلبستگي به خدا (غباري ‌بناب و حدادي ‌كوهسار، 1390)، پرسشنامه بهزيستي روان ‌شناختي (ريف، 1989) و پرسشنامه سازگاري دانش‎آموزان دبيرستاني (سينها و سينگ، 1993) استفاده شد. براي تحليل داده ‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و روش تحليل مسير با نرم ‌افزار SPSS نسخه 19 و نرم ‌افزار ايموس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد بين دلبستگي به خدا و بهزيستي روان ‌شناختي نوجوانان رابطه مثبت معنادار وجود دارد (0/05 P). همچنين نتايج مطالعه نشان داد كه دلبستگي به خدا با سازگاري عاطفي، اجتماعي و آموزشي نوجوانان رابطه مثبت معنادار دارد و بهزيستي روان ‌شناختي در اين ميان داراي نقش واسطه‌ اي است (0/05 P). با توجه به يافته‌ هاي اين پژوهش، مي ‌توان با تقويت بعد معنوي و دلبستگي به خدا به بالا بردن سطح بهزيستي روان ‌شناختي نوجوانان و همچنين سازگاري عاطفي، اجتماعي و آموزشي آنها كمك كرد.