نقش واسطه اي التزام عملي به نماز در رابطه بين روابط والد فرزندي و نگرش به ارتباط با جنس مخالف در نوجوانان

همزمان پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه اي التزام عملي به نماز در رابطه بين روابط والد- فرزندي و نگرش به ارتباط با جنس مخالف انجام شد. طرح پژوهش توصيفي همبستگي بود كه در آن از روش مدل يابي تحليل مسير بهره گرفته شد. با روش نمونه‌‌گيري تصادفي خوشه اي، 324 نفر از بين دانش آموزان دختر 18-16 ساله دبيرستا ن هاي دخترانه شهرري در سال تحصيلي 97-1396 انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس ارزيابي رابطه والد- فرزند، سنجش نگرش نسبت به روابط دختر و پسر و سنجش نگرش و التزام عملي به نماز را تكميل نمودند. نتايج پژوهش نشان داد، اثر مستقيم روابط والد فرزندي پدر و مادر بر التزام عملي به نماز معنادار است. افزون بر آن اثر مستقيم التزام عملي به نماز  بر ارتباط با جنس مخالف نيز معنادار است. همچنين اثر مستقيم روابط والد فرزندي پدر و مادر بر ارتباط با جنس مخالف معنادار نيست. در حالي كه اثر غير مسقيم روابط والد فرزندي پدر و مادر با واسطه التزام عملي به نماز بر ارتباط با جنس مخالف معنادار است. بنابراين التزام عملي به نماز در رابطه روابط والد فرزندي و نگرش به ارتباط با جنس مخالف نقش واسطه اي دارد.