اثر سطوح مختلف پروتئين جيره غذايي در نسبت هاي مختلف كربن به ازت بر عملكرد رشد و تركيب بيوشيمياي لاشه بچه ماهيان كپور معمولي (Cyprinus carpio) در تكنولوژي بيوفلاك

هدف اين مطالعه بررسي پرورش ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio) درسيستم بيوفلاك و تاثير آن بر عملكرد رشد و تركيب بيوشيميايي لاشه بود. تعداد 750 عدد بچه ماهي با ميانگين وزن 0.05±17 گرم بطور تصادفي ميان 30 عدد تانك پلي‌اتيلني با حجم تقريبي 250 ليتر آب تقسيم شدند. تيمارهاي مطالعه حاضر شامل 3 سطح كربن به ازت (C/N) مختلف 15،20و 25 و سه سطح پروتئيني جيره غذايي شامل 25%،30% و 35% با سه تكرار براي هر تيمار در طي يك دوره 56 روزه بود. بيشترين ضريب تبديل غذايي و همچنين كمترين درصد افزايش وزن و نرخ رشد ويژه در تيمار با پروتئين 35% و 25 C/N در مقايسه با تيمار شاهد مشاهده شد (0.05 P). ميزان درصد پروتئين لاشه در تيمارهاي بيوفلاك با تيمار شاهد فاقد اختلاف معني‌دار بود (0.05 P). از طرفي كمترين درصد چربي لاشه در تيمار شاهد بدست آمد كه اختلاف معني داري با برخي تيمارها داشت (0.05 P). بيشترين ميزان درصد خاكستر لاشه در تيمار پروتئين 35% و نسبت 25C/N بوده كه با تيمار شاهد داراي اختلاف معني‌دار بود (0.05 P). همچنين بيشترين ميزان درصد رطوبت لاشه در تيمار شاهد بوده كه با تيمار پروتئين 25% با 25C/N ، تيمار پروتئين30% با 20 C/N و تيمار پروتئين 35% با 25 C/N داراي اختلاف معني‌دار بود (0.05 P). نتايج مطالعه حاضر نشان دهنده توانايي پرورش ماهي كپور معمولي در سيستم بيوفلاك با پروتئين 25 درصد و نسبت كربن به ازت 15 الي 20 بود.