مقايسه تحريك الكتريكي عصب از طريق پوست با پماد تركيبي بي‌حسي موضعي ليدوكائين و پريلوكائين بر ميزان درد ناشي از نمونه‌گيري خون شرياني، وريدي و دسترسي داخل عروقي: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: درد به عنوان يك احساس ناخوشايند در فرآيندهاي تشخيصي و درماني به صورت فراواني گزارش مي شود. يكي از روش هاي شايع كاهش درد استفاده از بي حس كننده هاي موضعي است. مطالعه حاضر با هدف تعيين و مقايسه اثرات تحريك الكتريكي عصب از طريق پوست با پماد بي حسي تركيبي ليدوكائين و پريلوكائين بر روي ميزان درد انجام گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده در 240 بيمار مزمن انسدادي ريوي در بيمارستان امام رضا (ع) شهر كرمانشاه در سال 1399 انجام شد. اين بيماران نيازمند سه فرآيند نمونه گيري خون شريانيوريدي و گذاشتن كاتتر وريدي بودند. در هر فرآيند، 80 بيمار به طور تصادفي به دو گروه دريافت تحريك الكتريكي پوست و پماد بي حسي در ناحيه ورود نيدل يا كاتتر تقسيم شدند. ارزيابي ميزان درد با استفاده از معيار بصري درد بعد از انجام فرآيندها و در دقايق 1، 3 و 5 اندازه گيري شد. زمان و دفعات تلاش نيز ثبت شد. از آزمون هاي t مستقل و آناليز واريانس دوطرفه با اندازه گيري هاي مكرر براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمره درد در نمونه گيري خون وريدي، شرياني و قرار دادن كاتتر وريدي بين گروه هاي دريافت كننده تحريك الكتريكي و پماد از لحاظ آماري معني دار نبود (0.05 p). دفعات تلاش نيز از لحاظ آماري معني دار نبود (0.05 p)، اما ميانگين زمان انجام فرآيندها به صورت معني داري در گروه تحريك الكتريكي بالاتر بود (0.05 p). نتيجه گيري: تحريك الكتريكي مي تواند درد موضعي ناشي از ورود نيدل يا كاتتر را مانند پماد بي حسي كاهش دهد. لذا پيشنهاد مي شود اين روش در راهنماهاي كاهش درد غير دارويي مورد بررسي بيش‌تري قرار گيرد.