اضطراب كوويدـ 19 در ميان پرستاران خط مقدم: نقش پيش‌بيني كنندگي خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و حمايت سازماني

پژوهش حاضر با هدف بررسي پيش‏بيني اضطراب كوويد­19 در ميان پرستاران خطّ مقدم براساس خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و حمايت سازماني انجام شد. روش انجام پژوهش، توصيفي از نوع هم‌بستگي بود. جامعه آماري تحقيق، تمام پرستاران شاغل در بيمارستان مصطفي خميني شهر ايلام، اختصاص‌يافته به كوويد­19 و بخش كرونايي بيمارستان امام خميني شهر ايلام بودند كه با توجه به جدول مورگان، تعداد 175 پرستار به‏عنوان حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‏گيري در دسترس انتخاب و پرسش‏نامه‏هاي اضطراب كروناويروس، پرسش‏نامۀ خودكارآمدي، مقياس حمايت اجتماعي و مقياس حمايت سازماني به‏روش اينترنتي از طريق شبكه‏هاي مجازي با توزيع لينك پرسش‏نامه آنلاين در بين نمونۀ پژوهش توزيع شد. براي آزمون فرضيه‏ها از تحليل رگرسيون چندگانۀ هم‌زمان استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد تركيب خطي خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و حمايت سازماني به ترتيب 24.6، 22.77 و 15.5 درصد از واريانس متغيرهاي اضطراب كوويد­19، اضطراب رواني و جسمي را پيش‏بيني مي‏كردند. براساس ضرايب بتا خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و حمايت سازماني به‏ترتيب با بتاي «0.24-، 0.18- و 0.36-» متغير اضطراب كوويد­19، با بتا «0.20-، 0.19- و 0.35-» مؤلفۀ اضطراب رواني و متغيرهاي خودكارآمدي و حمايت سازماني به ترتيب با بتا «0.23- و 0.28- » مؤلفۀ اضطراب جسمي را به‏صورت منفي و معني‏دار پيش‏بيني مي‏كردند. متغير حمايت اجتماعي به‏صورت معني‏داري قادر به پيش‏بيني مؤلفۀ اضطراب جسمي نبود. با توجه به نتايج پژوهش حاضر كه تركيب خطي خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و حمايت سازماني به‏طور معني‏داري متغير اضطراب كوويد­19 را پيش‏بيني مي‏كردند، پيشنهاد مي‏شود از پرستاران، حمايت‏هاي سازماني و اجتماعي لازم شود و با برگزاري دوره‏هاي آموزشي، به تقويت خودكارآمدي پرستاران توجه شود.