ارتباط بين مرحله آموزشي مدل پرسيد با كيفيت زندگي در زنان يائسه تحت پوشش درمانگاه هاي شهر اسدآباد در سال 1400

زمينه و هدف: شناسايي عوامل تأثيرگذار بر كيفيت زندگي زنان يائسه كمك مي‌كند تا مداخلات مرتبط با بهبود كيفيت زندگي آنان، مطابق با نياز آن‌ها طراحي و اجرا شود. بنابراين مطالعه حاضر با هدف »تعيين ارتباط بين مرحله آموزشي مدل پرسيد با كيفيت زندگي زنان يائسه « انجام گرفته است. روش بررسي: مطالعه مقطعي حاضر در مورد 240 زن يائسه شهر اسدآباد در سال 1400 انجام گرفته است. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي و باروري، پرسشنامه مخصوص كيفيت زندگي زنان يائسه و پرسشنامه‌اي مبتني بر سازه‌هاي مرحله آموزشي مدل پرسيد در خصوص يائسگي و رفتارهاي مرتبط با كنترل عوارض يائسگي بود. تجزيه و تحليل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي زنان تحت بررسي 15/23 ±72/72 به دست آمد. خودكارآمدي درك شده (001/0 p ، 367/0= beta;) و نگرش (009/0 p ، 155/0= beta;)، پيش‌بيني‌كننده معنادار كيفيت زندگي بودند. سازه‌هاي مرحله آموزشي مدل پرسيد در مجموع حدود 6/33% از واريانس كيفيت زندگي را در ميان زنان يائسه شهر اسدآباد پيش‌بيني مي‌كردند. نتيجه‌گيري: سازه‌هاي مرحله آموزشي مدل پرسيد جهت شناسايي عوامل تأثيرگذار بر كيفيت زندگي زنان يائسه و همچنين طراحي مداخلات آموزشي مرتبط در اين زمينه مفيد و مناسب است. پيشنهاد مي‌شود ارتقاي خودكارآمدي جهت انجام رفتارهاي مرتبط با كنترل عوارض يائسگي و اصلاح نگرش نسبت به پديده يائسگي در تمام مداخلات آموزشي كه با هدف ارتقاي كيفيت زندگي زنان يائسه طراحي و اجرا مي‌شوند، ادغام شود.