بررسي شدت و فراواني ديسترس‌هاي اخلاقي در دوران شيوع كوويد-۱۹ در پرستاران شاغل در بخش‌هاي باليني بيمارستان‌هاي آموزشي

زمينه و هدف: وضعيت ناشي از پاندمي كرونا پرستاران را با چالش هاي اخلاقي متعددي مواجه كرده و سبب تشديد ديسترس هاي اخلاقي در محيط بالين شده است. لذا با توجه به اهميت نقش پرستاران در همه گيري ها، اين مطالعه با هدف تعيين شدت و تكرار ديسترس هاي اخلاقي در دوران شيوع كوويد19 در پرستاران شاغل در بخش هاي باليني بيمارستان‌هاي آموزشي انجام گرفته است. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه مقطعي است كه در مورد ۱۷۴ نفر از پرستاران شاغل در بخش‌هاي داخلي جراحي، مراقبت‌هاي ويژه، كودكان و اورژانس بيمارستان هاي آموزشي شهر مراغه در سال 1400-1399 انجام گرفته است. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه مشخصات جمعيت‌شناختي و نسخه بازبيني شده پرسشنامه استاندارد ديسترس اخلاقي كورلي بود. يافته‌ها: ميانه (چارك اولچارك سوم) شدت و تكرار ديسترس اخلاقي تجربه شده به ترتيب 54 (4459) و 52 (4358) بود. ميانه (چارك اولچارك سوم) ديسترس اخلاقي در بخش هاي مراقبت ويژه و اورژانس به ترتيب (5159) 56 و (4351) 46 بود كه در مقايسه با ساير بخش‌ها شدت بيش‌تري داشت. كم‌ترين ميزان تجربه ديسترس اخلاقي در بخش كودكان با ميانه (چارك اولچارك سوم) (3454) 52 بود. ميانه (چارك اولچارك سوم) تكرار و شدت تجربه ديسترس اخلاقي در مردان به ترتيب (4159) 48 و (4359) 50 و به صورت معناداري بيش‌تر از زنان بود (001/0 p). شدت و تكرار تجربه ديسترس اخلاقي با سن و سابقه كار رابطه آماري معنادار داشت (05/0p ) به گونه‌اي كه با افزايش سن و سابقه كاري شدت و فراواني ديسترس اخلاقي تجربه شده كاهش مي‌يافت. نتيجه‌گيري: با توجه به فراواني بالاي ديسترس اخلاقي در پرستاران در دوران پاندمي كوويد19 در بخش هاي باليني خاص، به‌كارگيري راهبرد هاي مديريتي به منظور بهبود شرايط كاري و ايجاد فضايي مثبت، مي تواند راهگشا باشد. به نظر مي رسد برگزاري دوره هاي روش هاي مقابله با ديسترس هاي اخلاقي در پرستاران در شرايط پاندمي كوويد19 راهكار عملي مناسبي باشد.