ارزيابي عملكرد كنشگران شهري در توسعه اعيان سازي بافت فرسوده شهري (مطالعه موردي: بافت فرسوده شهر زنجان)

نوسازي بافت فرسوده در اثر اقدامات سرمايه گذاري توسط دولت با گروه هاي محلي به عنوان يك رويكرد توسعه درونزا روي مي دهد. يكي از مهمترين اقدامات نوسازي، اقدامات اعيان سازي با مشاركت گروه ها و كنشگران متعددي بصورت بخش عمومي، خصوصي و حتي تعاوني مي باشد. لذا، تبيين نقش و چگونگي عملكرد كنشگران در اعيان سازي بافت فرسوده، تاثير قابل توجهي در ساماندهي پروژه هاي نوسازي دارد.اين مقاله با روش توصيفي تحليلي، بدنبال تحليل نقش كنشگران تاثيرگذار در توسعه اعيان سازي بافت فرسوده شهري با مدل مكتور در شهر زنجان است. گردآوري داده ها با روش كتابخانه اي و ميداني انجام شد. جامعه آماري با روش نمونه گيري گلوله برفي، 30 نمونه انتخاب شد. براي تحليل داده ها از رويكرد تحليل اثرات متقابل ساختاري و مدل چندموضوع چندبازيگر با كمك نرم افزارهاي MIC MAC و Mactor استفاده شد.نتايج تحقيق نشان داد كه30 عاملي اصلي در ابعاد مختلف بر اعيان سازي بافت فرسوده در شهر زنجان تاثير مستقيم دارند. و پيشرانهاي كليدي اعيان سازي بافت فرسوده شامل «مساحت مسكن؛ استحكام مسكن؛ تعهدپذيري؛ وضعيت كاربري معابر؛ تناسب مسكن با نياز ساكنين؛ سيماي ساختمانها؛ سرزندگي؛ تناسب هزينه و درآمد؛ سرانه كاربري خدماتي؛ كاربري هاي ناسازگار و مزاحم؛ وامنيت» است. طبق مدل چندموضوع چندبازيگر، عامل اصلي اعيان سازي در شهر زنجان، مثلث روابط بين شهرداري بخش خصوصي و اداره عمران و بهسازي است و محوريت اصلي نيز با بخش خصوصي مي باشد. لذا براي تقويت نوسازي بافت فرسوده، افزايش استحكام مسكن؛ ايجاد شوراي هماهنگي؛ و نظارت بر قراردادهاي مشاركتي ضروري مي باشد.