مقايسه‌ي مهارپذيري تركيبات فعال مريم گلي با داروهاي ضد ديابتي voglibose و miglitol در سركوب آنزيم آلفاگلوكوزيداز به روش in silico

مقدمه: ديابت مليتوس به گروهي از اختلالات متابوليكي اطلاق مي‌شود كه با افزايش سطح خوني گلوكز به‌علت اختلال در ترشح انسولين، عملكرد انسولين يا هر دو همراه است. با توجه به اين كه آلفاگلوكوزيداز يك آنزيم كليدي در هيدروليز كربوهيدرات‌ها و افزايش سطح قند خون است. هدف از اين پژوهش بررسي بيوانفورماتيكي مهار آنزيم آلفاگلوكوزيداز به‌وسيله‌ي تركيبات اصلي گياه مريم گلي است. روش‌ها: اين پژوهش به روش توصيفي –تحليلي صورت گرفت. جهت مطالعه‌ي نحوه‌ي برهم كنش و ميزان انرژي اتصال تركيبات در جايگاه فعال آنزيم، ساختار سه بعدي تركيبات و پروتئين مورد بررسي به‌ترتيب از پايگاه‌هاي PubChem وPDB به‌دست آمد. پس از بهينه‌سازي انرژي توسط نرم‌افزار Hyperchem، مطالعات داكينگ به‌وسيله‌ي نرم‌افزار AutoDock 4.2 انجام گرفت و براي به‌دست آوردن پارامترهاي ليپينسكي و خصوصيات فيزيكي و شيميايي تركيبات از سرورSwiss ADME استفاده شد. يافته‌ها: تركيبات مورد مطالعه از نظر انرژي اتصال و نحوه‌ي برهم‌كنش مشابه با دو تركيب كنترل مثبت وگليبوز و ميگليتول بودند، بهترين نتايج داكينگ مربوط به تركيب كامفور است. در حقيقت اين تركيب با منفي‌ترين سطح انرژي اتصال (3/95- Kcal/mol) تمايل بيشتري براي اتصال به آمينواسيدهاي كليدي جايگاه فعال آنزيم آلفاگلوكوزيداز دارد. نتيجه گيري: با توجه به برهم‌كنش‌ها‌ي مناسب تركيبات مريم گلي با آنزيم مي‌توان پس از تأييد نتايج در شرايط برون تني و درون تني از اين گياه به‌عنوان يك كانديد مناسب دارويي در درمان ديابت استفاده كرد.