تأملي بر كاربستِ فناوري‌هاي نوين در نظام انتخاباتي و الزامات قانوني آن در نظام حقوقي ايران

پيشرفت روزافزون فناوري هاي نوين موجب شده است كه به‌كارگيري آن در فرايند انتخابات نيز كاربرد پيدا كند. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش است كه فنون جديد در فرايند انتخابات از چه جايگاهي برخوردار بوده و واجد چه آثار و ثمراتي مي‌باشد؟ و نظام انتخاباتي ايران در اين مقوله با چه مسائلي مواجه است؟ در مقاله حاضر اين مسئله در قالبي توصيفي - تحليلي تبيين گرديده است، امروزه شيوه هاي مدرن انتخاباتي رو به گسترش است و ثمراتي همچون؛ ايجاد انگيزه و تسهيل مشاركت شهروندان در انتخابات، صرفه جويي در هزينه هاي انتخاباتي، شفافيت در انتخابات و سلامت انتخاباتي را به همراه دارد. همچنين، مشخص شد كه پياده سازي شيوه هاي نوين در نظام انتخاباتي ايران با مسائلي همچون؛ شكل گيري قوانين انتخاباتي با ابتناي بر رأي گيري سنتي، پيش بيني موردي به‌كارگيري فناوري‌هاي جديد در لابه‌لاي قوانين انتخاباتي بدون توجه به ملزومات اجرائي، با پراكندگي در قوانين انتخاباتي مواجه است. جهت رفع اشكالات ذكر شده، تسريع در تصويب لايحه جامع انتخابات، توجه و اهتمام ويژه به بند (12) ذيل سياست هاي كلي نظام انتخابات، و نظاير آن به عنوان راهكارهاي اثرگذار در برطرف شدن خلأهاي موجود معرفي شدند.