بررسي فراواني نوروپاتي محيطي ناشي از شيمي درماني در بيماران مبتلا به سرطان مراجعه كننده به بيمارستان امام خميني (ره) ساري

سابقه و هدف: نوروپاتي محيطي ناشي از شيمي درماني(CIPN) يك شرايط ناتوان‌كننده مي‌باشد، كه ممكن است نياز به كاهش يا قطع دوز شيمي درماني داشته باشد. شناسايي روش‌هاي موثر در درمان CIPN، نيازمند تعيين ميزان فراواني CIPN است. با توجه به نبود مطالعه جامعي در كشور، مطالعه حاضر با هدف بررسي فراواني نوروپاتي محيطي ناشي از شيمي درماني در بيماران مبتلا به سرطان مراجعه كننده به بيمارستان امام خميني (ره) ساري انجام گرفت.مواد و روش‌ها: اين مطالعه طولي روي بيماران مبتلا به سرطان دريافت كننده مشتقات Thalidomide، آلكالوئيدهاي وينكا، تاكسان، مهاركننده‌هاي پروتئازوم، پلاتينوم‌ها و ناپايداركننده‌هاي ميكروتوبول مراجعه‌كننده به مركز جامع سرطان بيمارستان امام خميني ساري (سال 1401-1400) انجام شد. سنجش نوروتوكسيسيتي توسط پرسشنامه EORTC QLQ-CIPN20 قبل از شروع سيكل شيمي درماني و 3 ماه بعد مورد بررسي قرار گرفت. از آزمون‌هاي آماري من‌ويتني و T-test و chi-square در نرم‌افزار SPSS جهت آناليز آماري استفاده شد. يافته‌ها: در اين بازه زماني 103 بيمار وارد مطالعه شدند. 54 بيمار (52/4 درصد) كم‌تر از 55 سال و 49 بيمار (47/6 درصد) در محدوده سني بالاي 55 سال قرار داشتند. 49 نفر (47/6درصد) در پيگيري 3 ماهه داراي نوروپاتي ناشي از شيمي درماني بودند. درصد فراواني علايم در زنان بيش‌ترمشاهده شد، اما فاقد معني‌داري بود(0/110=P). هم‌چنين ميانگين شاخص توده بدني در بيماراني كه تجربه نوروپاتي داشتند، بيش‌تر از بيماران بدون نوروپاتي بود.استنتاج: در مطالعه حاضر نزديك به نيمي از بيماران دچار عارضه CIPN شدند كه نياز به آموزش و مداخلات پيشگيرانه را مطرح مي‌كند.