كاربرد الگوريتم‌هاي طبقه‌بندي نظارت‌شده در پايش بلندمدت شوري خاك سطحي با استفاده از سنجش از دور: مطالعه موردي دشت عتابيه استان خوزستان

هدف از پژوهش حاضر يافتن بهترين روش هاي بهره گيري از سنجش از دور و الگوريتم هاي طبقه بندي نظارت شده در پايش شوري بلندمدت در منطقه عتابيه در غرب استان خوزستان با وسعت 5000 هكتار است. شيوه كار بر پايه تفكيك سطوح مختلف خاك هاي شور به‌وسيله اطلاعات حاصل از تصاوير ماهواره اي لندست 7 و 8 (۲۰۰۱ تا ۲۰۱۵) همراه با داده هاي شوري برداشت شده از منطقه مورد مطالعه، و شاخص هاي شوري SI1، SI2، SI3، NDSI، IPVI و VSSI است. نتايج بدست آمده از طبقه بندي تصاوير ماهواره اي نشاندهنده گسترش روند محدوده هاي شور در خاك هاي منطقه مورد مطالعه بوده كه در اين بين، خاك هاي با EC بيشتر از 16 دسي زيمنس بر متر (بسيار شور)، بيشترين فراواني را دارند. افزايش وسعت خاك هاي شور به ميزان قابل توجهي در طي 15 سال رخ داده است، بهطوري كه وسعت اراضي شور بيش از 90 درصد افزايش داشته است. بر اساس اين مطالعه، تنها شاخص معني دار در شوري خاك در سطح اطمينان %95، شاخص SI3 بوده كه توانسته است تخمين مناسبي از تغييرات افزايشي خاك هاي منطقه داشته باشد. نتايج طبقه بندي نظارت شده نشان داد كه ماشين بردار پشتيبان (با دقت كلي 95/78 و ضريب كاپا 0/89)، داراي دقت بيشتري است. پس از روش ماشين بردار پشتيبان به ترتيب روش هاي حداقل فاصله از ميانگين، حداكثر احتمال شباهت و فاصله ماهالانوبيس داراي بيشترين دقت هستند. بر اساس نقشه هاي شوري بدست آمده در سال هاي 2001، 2005، 2010 و 2015 ميلادي مي توان گفت ميزان شوري در تمام منطقه مورد مطالعه پيشروي داشته و همزمان وسعت شوري در كلاس هاي متوسط و زياد توسعه بسيار زيادي داشته است. به طوري كه وسعت شوري در كلاس بسيار زياد در سال 2015 به تدريج نسبت به سال 2001 در تمام منطقه پراكنش داشته است.