بررسي رابطۀ تماشاي تلويزيون و افزايش سواد زيست‌ محيطي براساس سه بعد دانش، نگرش و رفتار (مطالعۀ موردي: شهروندان تهراني)

امروزه مسائل زيست‌محيطي، يكي از مشكلات جدي جوامع است و انسان‌ها با آگاهي، در حفاظت از آن مؤثر هستند. تلويزيون به‌عنوان رسانه‌اي جذاب، در افزايش آگاهي اثربخش است. در پژوهش حاضر، رابطۀ تماشاي تلويزيون و افزايش سواد زيست‌ محيطي براساس سه بعد دانش، نگرش و رفتار بررسي مي‌شود. اين پژوهش، ازلحاظ ماهيت، كاربردي و ازلحاظ روش، پيمايش است؛ همچنين جامعۀ آماري آن، شهروندان تهراني بوده است. حجم نمونه با فرمول كوكران ۳۸۴ نفر است كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي دو مرحله‌اي انجام شد. براي جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامۀ محقق‌ساخته به كار گرفته و براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار 22 SPSS  استفاده شد. اعتبار پرسشنامه، به‌شيوۀ صوري و پايايي پرسشنامه با استفاده از «ضريب آلفاي كرونباخ» بررسي و در سطوح دانش، نگرش و رفتار به‌ترتيب برابر با 0.91، 0.84 و 0.78 تعيين شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته‌ها حاكي از آن است كه 62 درصد پاسخگويان، آگاهي خود را از تلويزيون كسب مي‌كنند. مقدار ضريب همبستگي در بعد دانش 0.648، نگرش 0.679، رفتار 0.599 و سواد زيست‌محيطي 0.694 بود كه وجود رابطۀ معناداري تأييد شد. اين بدان معناست كه تماشاي تلويزيون با كسب دانش، نگرش و رفتار، رابطۀ معناداري دارد. درمجموع تماشاي تلويزيون، تقويت سواد زيست‌محيطي را تبيين مي‌كند. براي حصول نتيجۀ بهتر، پيش‌بيني مي‌شود كه در رسانۀ ملي براي تقويت دانش، نگرش و رفتار زيست‌محيطي سياست‌گذاري‌هاي لازم صورت گيرد.