اثر هم‌افزايي داروهاي دگزامتازون و ديكلوفناك بر روي حيات سلول‌هاي سرطاني رده K562

زمينه و هدف: لوسمي ميلوئيد مزمن از شناخته شده‌ترين انواع لوسمي است. يكي از دلايل ايجاد سرطان التهاب است. عوامل ضدالتهابي مي‌توانند رشد سلول‌هاي سرطاني را كاهش داده يا متوقف كنند. دگزامتازون، يك آگونيست كورتيزول، داراي اثرات ضدالتهابي، ضدتوموري و آپوپتوز است. ديكلوفناك به عنوان مهارگر آنزيم سيكلواكسيژناز، نقش ضدالتهابي دارد. اين مطالعه به منظور تعيين اثر هم‌افزايي داروهاي دگزامتازون و ديكلوفناك بر روي حيات سلول‌هاي سرطاني رده K562 انجام شد.روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي رده سلولي K562 در محيط كشت RPMI1640 غني شده با گلوتامين و پني‌سيلين و استرپتومايسين كشت داده شد. براي سنجش خصلت سميت سلولي داروهاي دگزامتازون، ديكلوفناك و داروي تركيبي آنها از روش MTT (MultiTarget Tracking) استفاده شد. براي بررسي وقوع آپوپتوز از رنگ‌آميزي هوخست و الكتروفورز DNA استفاده گرديد.يافته‌ها: ديكلوفناك، دگزامتازون و تركيب اين دو دارو در غلظت‌هاي 20 ، 40 ، 60 و 80 ميكرومول بر ميلي‌ليتر داراي اثر سميت سلولي بودند. اثر سميت سلولي قابل توجهي پس از 72 ساعت از تيمار با غلظت‌هاي مختلف داروها مشاهده شد (P 0.05). رنگ‌آميزي هوخست نشان داد كه قطعه‌قطعه شدن DNA در سلول‌هاي تحت تيمار افزايش يافته است. همچنين الكتروفورز DNA القاء آپوپتوز توسط ديكلوفناك، دگزامتازون و تركيب دو دارو را نشان داد.نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه داروي تركيبي با غلظت 20 ميكرومول بر ميلي‌ليتر به صورت موثري باعث القاء آپوپتوز نسبت به داروهاي منفرد مي‌شود.