تغييرات درون فردي زمان واكنش به محرك ديداري در ديد دو چشمي و تك چشمي غالب يا غيرغالب

زمينه و هدف: ميزان زمان واكنش داراي پتانسيل قابل توجهي براي كمك به ارزيابي عصبي روانشناختي در انواع محيط‌هاي مراقبت‌هاي بهداشتي است. اندازه‌گيري تنوع زمان واكنش درون فردي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. زيرا تصور مي‌شود كه منعكس كننده اختلالات بيولوژيكي - عصبي است. اين مطالعه به منظور تعيين تغييرات درون فردي زمان واكنش به محرك ديداري در ديد دو چشمي و تك چشمي غالب يا غير غالب انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي - تحليلي روي 12 داوطلب با ميانگين سني داوطلبين 1.448±30.08 سال از بين دانشجويان و كارشناسان (5 زن و 7 مرد) دانشگاه علوم پزشكي گلستان طي سال 1400 انجام شد. زمان واكنش توسط دستگاه زمان واكنش دست ساخت شركت دانش سالار ايرانيان به شكل خودكار و بر اساس زمان ارايه تحريك ديداري بر صفحه رايانه و عكس‌العمل فرد يعني فشردن دكمه دستگيره‌هاي هر يك از دو دست ثبت گرديد. آزمايش براي همه داوطلبين بين ساعت 10 تا 11 صبح انجام شد و شركت كنندگان حداقل از 2 ساعت قبل از آن تغذيه نداشتند. پس از تكميل آزمايش‌هاي زمان واكنش براي هر داوطلب، نسبت به تعيين چشم غالب با روش hole-in-card اقدام شد. يافته‌ها: در 4 داوطلب چشم غالب چپ و در بقيه داوطلبين چشم غالب راست بود. بين دو جنس از نظر چشم غالب تفاوت آماري معني‌داري مشاهده نشد. تعداد زمان‌هاي واكنش ثبت شده در ديد تك چشمي راست 902 مورد، تك چشمي چپ 911 مورد و ديد دو چشمي 893 مورد بود. ميانگين زمان واكنش در ديد تك چشمي راست 3.410±306.81 ، تك چشمي چپ 3.339±304.28 و ديد دو چشمي 4.569±312.95 و دامنه زمان‌هاي واكنش در اين سه حالت به‌ترتيب بين 194 تا 1750، 178 تا 1587 و 155 تا 1797 هزارم ثانيه تعيين شد. تغييرات درون فردي زمان واكنش در مورد چشم غالب چپ و دست چپ به ترتيب در مقايسه با چشم غالب راست و دست راست اختلاف آماري معني‌داري داشت (P 0.05). تفاوتي بين زمان واكنش ديد تك چشمي راست، تك چشمي چپ و ديد دو چشمي مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: همسويي سمت غالب چپ در چشم و دست واكنش سريع‌تري نسبت به سمت غالب راست در چشم و دست دارد. مكانيسم اين پديده ممكن است با فرايند كلي تعيين كننده نيمكره غالب چپ در تقريبا 90 درصد جمعيت مرتبط باشد.