اثر عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات و تمرين مقاومتي بر پروتئين‌هاي عامل اتصالات محكم در بافت پروستات موش‌هاي صحرايي نر

سابقه و هدف: با توجه به اثرات جانبي و افزايش استفاده از تستوسترون انانتات در بين ورزشكاران به‌خصوص ورزشكاران مقاومتي، يافتن تركيبات جايگزين ضروري به‌نظر مي‌رسد. مطالعه حاضر اثر عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات و تمرين مقاومتي را بر پروتئين‌هاي عامل اتصالات محكم در بافت پروستات موش‌هاي صحرايي نر بررسي كرد. مواد و روش‌ها: 36 سر موش صحرايي نر، به گروه‌هاي كنترل، تمرين مقاومتي، عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات، عصاره گرده نخل + تمرين مقاومتي و تستوسترون انانتات + تمرين مقاومتي تقسيم شدند. برنامه تمرين مقاومتي و ساير مداخلات شامل چهار هفته و هفته‌اي پنج روز بود. مداخلات عصاره گرده نخل و تستوسترون انانتات با دوزهاي به‌ترتيب 100 و 2 ميلي‌گرم به‌ازاي هر كيلوگرم وزن بدن اعمال شدند. 48 ساعت پس از آخرين مداخله، حيوانات قرباني شدند و بافت پروستات برداشته شد. بافت منجمد براي اندازه‌گيري بيان ژن و پروتئين اوكلودين و نيز بيان ژن كلودين-1 به آزمايشگاه فرستاده شد. جهت آناليز داده‌ها از تحليل دوراهه واريانس استفاده گرديد (سطح معناداري: p 0.05).نتايج: تمرين، تستوسترون انانتات و گرده نخل، هركدام به‌صورت مستقل موجب افزايش بيان ژن‌هاي كلودين-1، اوكلودين و همچنين افزايش بيان پروتئين اوكلودين بافت پروستات شدند. استفاده هم‌زمان از تمرين و تستوسترون / گرده نخل اثر هم‌افزايي نسبت به مداخله تستوسترون و گرده نخل به‌تنهايي بر بيان پروتئين اوكلودين پروستات داشت.نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد گرده نخل و تستوسترون انانتات با يك الگوي مشابه بر متغيرهاي پژوهش حاضر اثر گذاشته‌اند؛ بنابراين ممكن است استفاده از گرده نخل به‌عنوان جايگزيني طبيعي براي تستوسترون سنتتيك مطرح باشد.