ارزيابي هوش اخلاقي كارآموزان و كارورزان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي كاشان در سال 1400

سابقه و هدف: با توجه به اين‌كه هوش اخلاقي بر عملكرد حرفه‌اي افراد و ارائه خدمات بهداشت و درمان مطلوب‌تر و كاهش هزينه‌هاي درماني تأثير مستقيم دارد، اين مطالعه با هدف ارزيابي هوش اخلاقي كارآموزان و كارورزان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي كاشان در سال 1400 انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1400 بر روي دانشجويان مقاطع باليني دانشگاه علوم پزشكي كاشان انجام ‌شده است. نمونه‌گيري به‌صورت طبقه‌اي تصادفي از بين كارآموزان و كارورزان پزشكي انجام گرفت. در مجموع 209 نفر در مطالعه شركت كردند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه هوش اخلاقي لنيك و كيل بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ويرايش 22 تحليل شد. نتايج: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميانگين نمره هوش اخلاقي دانشجويان برابر با 9/15±71/75 (خوب) بوده است. در بررسي ابعاد هوش اخلاقي، درستكاري با نمره 10/44 ±73/15 بيشترين و بخشش با 10/92±68/06 كمترين نمره را دارد. نمره مسؤوليت‌پذيري 9/86±72/64 و نمره همدلي 12±70/83 بود. بين نمره مسؤوليت‌پذيري كارآموزان و كارورزان با (0/03=P) اختلاف معني‌دار مشاهده شد. شاخص‌هاي مسؤوليت‌پذيري، بخشش، درستكاري و هوش اخلاقي برحسب گذراندن و نگذراندن درس اخلاق پزشكي تفاوت معنادار آماري وجود داشت. هوش اخلاقي و تمامي ابعاد آن به‌جز همدلي، در دانشجويان خوابگاهي نسبت به دانشجوياني كه در منزل شخصي با خانواده زندگي مي‌كنند، مقدار كمتري داشته است. نتيجه‌گيري: با توجه به سطح نمره هوش اخلاقي و پايين‌بودن نمره همدلي دانشجويان پزشكي مقاطع باليني، نياز به بازنگري در دستورالعمل‌هاي اخلاقي جهت توسعه هوش اخلاقي وجود دارد.