عنوان مقاله :
تأثير هشت هفته تمرين هوازي و مصرف مكمل كوركومين بر بيان ژن PGC1-alpha و سيترات سينتاز ميتوكندريايي كارديوميوسيت موشهاي نر مدل سكته قلبي
پديد آورندگان :
نيكوزاده ، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه علوم ورزشي , پوزش جديدي ، رقيه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه علوم ورزشي , نورآذر ، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - دانشكده دامپزشكي علوم پزشكي - گروه علوم پايه , اصغرپور ارشد ، مسعود دانشگاه علوم انتظامي امين - گروه علوم ورزشي , بشيري ، جبار دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه علوم ورزشي
كليدواژه :
تمرين هوازي , كوركومين , انفاركتوس قلبي , گيرنده فعالكننده تكثير پروكسيزوم آلفا , PGC1-α , سيتراتسينتاز
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: ناكارآمدي ميتوكندريايي يكي از سازوكارهاي احتمالي پيشرفت بيماري قلبي است. تحقيق حاضر با هدف بررسي تأثير هشت هفته تمرين هوازي و مصرف مكمل كوركومين بر بيان ژن PGC-1α و سيترات سينتاز ميتوكندريايي كارديوميوسيت موشهاي نر مدل سكته قلبي انجام شد. مواد و روشها: 40 سر موش صحرايي نر بهصورت تصادفي به 5 گروه كنترل سالم، كنترل سكته قلبي، تمرين هوازي، مكمل و تمرين + مكمل تقسيم شدند. گروه تمرين و تمرين + مكمل بهمدت 8 هفته تحتتأثير تمرين بر روي نوار گردان الكترونيكي هوشمند حيواني بهصورت 5 روز در هفته قرار گرفتند. در اين زمان گروه كنترل سكته قلبي و مكمل، برنامه تمريني نداشت. در ابتدا كنترل سالم، كشتار شدند. بيان ژن PGC-1α و سيترات سينتاز ميتوكندريايي با استفاده از روش Real-time PCRبهدست آمد. ﺩﺍﺩﻩﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﺍﺯ ﺁﺯﻣﻮن شاپيروويلك و تحليل واريانس دوطرفه و يكطرفه و آزمون تعقيبي توكي ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺷﺪﻧﺪ. نتايج: يافتهها نشان داد كه بيان PGC-1α و سيتراتسينتاز كارديوميوسيتها در گروههاي تمرينكرده با و بدون مصرف كوركومين بهطور معنيداري بيشتر از گروههاي مكمل و كنترل سكته قلبي است (0/001 =P). بين دو گروه تمرين و تمرين + مكمل هم تفاوت معنيداري مشاهده نشد. بيان هر دو ژن در گروه كنترل سكته قلبي كمتر از كنترل سالم بود (0/05≥P). نتيجهگيري: هشت هفته تمرين هوازي بهتنهايي و در تركيب با كوركومين، به افزايش بيان ژن PGC-1α و سيتراتسينتاز منجر گرديد. اثر توأم تمرين و كوركومين بهطور غير معنيداري بيشتر بود.
عنوان نشريه :
فيض - دانشگاه علوم پزشكي كاشان
عنوان نشريه :
فيض - دانشگاه علوم پزشكي كاشان