تأثير HIIT بر تروپونين I و پپتيد سديمي نوع B در رت‌هاي تحت راديوتراپي

سابقه و هدف: آسيب قلبي، يكي از عوارض راديوتراپي است. با توجه به تأثير مطلوب فعاليت ورزشي بر قلب، هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرين تناوبي شديد (HIIT) بر تروپونين I و پپتيد سديمي نوع B در رت‌هاي تحت راديوتراپي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي 24 رت نر ويستار به‌صورت تصادفي به 4 گروه كنترل، HIIT، راديوتراپي و راديوتراپي + HIIT تقسيم شدند. پس از بي‌هوشي، راديوتراپي با استفاده از اشعه ايكس با دوز 11 Gy شتاب‌دهنده خطّي صورت گرفت. برنامه تمريني گروه‌هاي HIIT  و راديوتراپي + HIIT شامل 10 هفته HIIT بود. جهت اندازه‌گيري مقادير سرمي تروپونين I و پپتيد سديمي نوع B (BNP) 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين 5 ميلي‌ليتر خون گرفته شد. براي تحليل داده‌ها از آنواي يك‌راهه در سطح معناداري 0/05 P استفاده شد. نتايج: بين مقادير تروپونين I گروه HIIT يا گروهي كه تحت راديوتراپي + HIIT قرار گرفتند، نسبت به گروه كنترل، تفاوت معناداري وجود نداشت (0/05 P) اما بين گروه راديوتراپي و سه گروه ديگر تفاوت معناداري وجود داشت (05/0 P). همچنين، بين مقادير BNP هيچ‌كدام از گروه‌ها، تفاوت معناداري مشاهده نشد (0/05 P). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد راديوتراپي باعث افزايش تروپونين I مي‌شود اما HIIT اين تأثير را ندارد و حتي باعث كاهش مقادير افزايش‌يافته آن نيز مي‌شود. همچنين، HIIT يا راديوتراپي تأثيري بر BNP ندارند. بنابراين، بيماران تحت راديوتراپي مي‌توانند از تمرينات HIIT به‌عنوان يك مداخله درماني مفيد استفاده كنند.