اثر ورزش هوازي بر سطوح لون پروتئاز 1 و پروتئين شوك گرمايي 70 در موش‌هاي داراي ديابت نوع دو

سابقه و هدف: پروتئين شوك گرمايي 70 (HSP70) و لون پروتئاز يك (LONP1) به‌عنوان شاخص استرس ميتوكندريايي در نظر گرفته مي‌شود كه براي زنده‌ماندن سلول ضروري است. بنابراين، هدف اين پژوهش بررسي تأثير ورزش استقامتي بر تغييرات HSP70 و LONP1 در موش‌هاي ديابتي بود. مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر از نوع تجربي بود كه در آن 30 سر موش آزمايشگاهي نر بالغ به‌طور تصادفي و يكسان (ده‌تايي) به گروه‌هاي كنترل (C)، ديابتي (D) و ديابتي ورزش (DE) تقسيم شدند. ديابت به‌وسيله تزريق درون‌صفاقي استرپتوزوتوسين القا شد. تمرين استقامتي براي 8 هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، عضله EDL موش‌ها جدا شد. مقادير گلوكز، انسولين و HSP70، LONP1 و شاخص مقاومت به انسولين اندازه‌گيري شد. نتايج: سطوح انسولين، گلوكز خون و مقاومت به انسولين در گروه DE نسبت به گروه D به‌شكل معناداري كاهش يافت (0/05 P). همچنين، سطوح پروتئين HSP70 گروه DE نسبت به گروه D به‌شكل معنا‌داري افزايش يافت (0/05 P) و در گروه D نسبت به گروه C به‌شكل معناداري كاهش يافت (0/05 P). همچنين تمرين باعث افزايش معنا‌دار بيان سطوح LONP1 در گروه DE در مقايسه با گروه D شد (0/05 P). همچنين سطوح LONP1 در گروه D در مقايسه با گروه C به‌شكل معناداري افزايش يافت (0/05 P). نتيجه‌گيري: گزارش‌ها نشان مي‌دهد كه ديابت مي‌تواند سطوح HSP70 را كاهش و LONP1 را افزايش دهد. همچنين، ورزش استقامتي با افزايش بيان پروتئين‌هاي HSP70  و LONP1 مي‌تواند عملكرد ميتوكندري را كه در ديابت دچار اختلال شده است، تقويت كند. همچنين باعث بهبود شاخص مقاومت به انسولين شود.