پيشگيري از نقض حقوق شهروندي توسط كاركنان فراجا

زمينه و هدف: پيشگيري از جرم در ايران به دليل تعدد مصداقهاي جرم در مقايسه با ديگر كشورها سطح وسيعتري دارد. اين موضوع در مورد جرائم عليه حقوق شهروندي آن گاه كه مرتكبان آن كاركنان فراجا (ضابطان عام دادگستري) باشند كه خود از كنشگران عدالت كيفري هستند، اهميت بيشتري مي يابد. اين پژوهش به دنبال پاسخ به دو سؤال و ارائه راهكارهاي مناسب در جهت رفع آنها است. روش: پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت و روش توصيفي تحليلي است. روش جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي (اسنادي) بوده است.يافته ها: عوامل متعددي از جمله رويكرد و رفتار و ديدگاه مديران و فرماندهان، ضعف آموزش، فرايند ناصحيح گزينش و استخدام، فرهنگ سازماني، فشارهاي سلسله مراتب براي كشف سريع جرم، فشار هاي ناشي از سختي كار، ضعف تخصصي و علمي براي كشف جرم، نامناسب بودن كميت نيروي انساني، انتظار مردم براي شناسايي مجرمان و كشف جرم، انتظارات مقامات قضايي و اجرايي كشور براي كشف سريع جرم و دستگيري مجرمان، ناآگاهي مردم نسبت به حقوق خود، عملكرد نامناسب رسانه ها و ... در نقض حقوق شهروندي از سوي كاركنان فراجا نقش دارد. نتيجه گيري: راهكارهاي ارائه شده در پيشگيري جامعه مدار (اجتماعي) از جمله برگزاري دوره هاي آموزشي هنگام خدمت به صورت پيوسته و دائم براي كاركنان فراجا به دنبال سالم سازي فرايند جامعه پذيري آنها و تدابير موقعيت مدار (وضعي) از جمله اصلاح فني قوانين جرمزا و تدابير مراقبتي به دنبال از ميان برداشتن فرصتها و موقعيت هاي جرمزا است تا از اين رهگذر ميزان جرائم عليه حقوق شهروندي و كرامت انساني به حداقل برسد.