مطالعۀ ويژگي‌هاي فرم و محتواي آثار سفالين هنرمندان كبرا

در جنبش‌هاي آوانگاردي كه هنر قرن بيستم قبل از سال‌هاي 1940 به خود ديده است، نقاشي، مجسمه‌سازي و شعر به‌طور صميمانه‌اي با هم در ارتباط بوده‌اند. از طرفي هنرهاي كاربردي نه‌فقط به‌عنوان بهترين محتوا براي صنعت، بلكه به‌صورت رسانه‌اي در دست هنرمندان، بوده است. بعد از جنگ جهاني دوم جنبش‌هايي شكل گرفتند كه به‌طور مشخص مركز توجه آنها آزادي بيان بود. جنبش كبرا يكي از جنبش‌هاي مهمي است كه در همين زمان، يعني زماني كه توقعات و اتفاقات فوق‌العاده‌اي از آينده انتظار مي‌رفت، شكل گرفت، زماني كه تعداد زيادي از نوابغ هنري در آن دوران فعاليت داشتند. هنرمندان جنبش كبرا كه مركز توجه آنها آزادي بيان بود، هيچ محدوديتي را نه از نظر روش كار و نه محتواي آثار براي خود قائل نبودند. لذا در آثار هنري ايشان كارهايي از جنس سفال به‌وفور يافت مي‌شود. آثار سفالين هنرمندان اين جنبش هيچ شباهت و ارتباط مستقيمي از نظر روش كار و فرم و محتواي آثار، با سفال در معنا و فرم سنتي خودش ندارد؛ ازاين‌رو فهم و پذيرش اين آثار همانند هر اثر هنري ديگري، در گرو شناخت انديشه‌هاي هنرمندان خالق آنهاست؛ بنابراين پژوهش پيش رو به‌دنبال چگونگي فرم و محتواي آثار سفالين اعضاي اين جنبش است. سؤال اصلي كه در مقاله مطرح شده اين است كه آثار سفالين هنرمندان جنبش كبرا از نظر فرم و محتوا چگونه است. اين پژوهش با هدفي كاربردي، با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و اسنادي و به روش توصيفي‌تحليلي و تجزيه‌وتحليل كيفي و نمونه‌گيري غيرتصادفي انجام ‌شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه اين آثار كاملاً جدا از بافت سنتي سفال و در راستاي اهداف و تفكرات اين جنبش شكل گرفته است. ويژگي‌هاي اصلي آثار سفالين اين هنرمندان شامل آزادي و بداهگي، توجه به هنر كودكان و هنر بدوي، غيرتخصصي‌بودن هنر و خلق آثار گروهي بوده و نگاهي نو و جديد را در دنياي سفال خلق كرده است.