پيش‌بيني تغييرات قلمروي كشت ارقام خرماي استعمران و برحي در ايران در قرن بيست و يكم

خرما يكي از پراهميت‌ترين محصولات كشاورزي صادراتي كشور ايران مي‌باشد. اين گياه به شرايط محيطي حساس است و در تمامي مناطق گرم و خشك قادر به باردهي ازلحاظ كمي و كيفي نيست. هر يك از ارقام خرما توانايي تطبيق با منطقه‌اي از مناطق خشك را دارد و مي‌تواند در محل مناسب خود بيشترين بازده اقتصادي را داشته باشد. گرمايش جهاني در قرن اخير باعث شده است كه برنامه ريزان براي آگاهي از شرايط اقليمي آتي و انتخاب گياهان پاياي با عمر طويل كه بتواند در شرايط محيطي آينده قادر به ادامه حيات بوده و بازدهي اقتصادي خوبي داشته باشد، برنامه‌ها و الگوريتم‌هاي پيش‌آگاهي را طراحي نمايند. يكي از بهترين اين‌ها، مدل حداكثر آنتروپي است. هدف تحقيق حاضر، استعداديابي رشد ارقام خرماي استعمران و برحي با استفاده از مدل CCSM4 و سناريوهاي 2.6، 4.5، 6.0 و 8.5 است. در تحقيق حاضر از داده‌هاي سايت وردكلايمدر دوره كنوني، سال 2050 و 2070 براي پيش‌بيني در الگوريتم فوق استفاده شد. داده‌هاي فنولوژيك ارقام به روش ميداني در سال‌هاي 1395 و 1396 برداشت شد. نتايج نشان داد كه ارقام مذكور ازنظر طول دوره رشد فنولوژيك متفاوت بوده و مكان‌هاي مستعد براي رشد آن‌ها نيز در طول دوره‌هاي 2050 و 2070 بر اساس مدل يكسان نيستند. علاوه براين مشخص شد كه براي امور كاربردي در كشت گياهان پايا با عمر طولاني، علاوه بر متغيرهاي زيست‌اقليمي بايد از داده‌هاي فرين محل موردنظر براي كشت بهره گرفت تا بتوان ارقام مختلف و كاملاً سازگار با محيط را به كاربران معرفي نمود.