امكان سنجي بهينه سازي هزينه ساخت و مصرف انرژي در ساختمان هاي تهران

ساختمان ها يكي از مهمترين فضاهايي است كه بخش زيادي از انرژي را مصرف مي نمايند. به گونه اي كه اين بخش نسبت به ديگر بخش ها به طور ميانگين ۳۰ تا ۵۰ درصد از مصرف انرژي را شامل مي شود. بهينه سازي هزينه ساخت و مصرف انرژي در ساختمان كلان شهرها از جمله تهران به دلايل مختلف بسيار مهم است. هدف از انجام اين تحقيق بررسي تأثير موقعيت قرارگيري ساختمان نسبت به ساختمان هاي مجاور و گذر، بر ميزان مصرف انرژي است. محدوده ،تحقيق ساختمان هاي آپارتماني مسكوني متداول در شهر تهران است. روش تحقيق توصيفي-تحليلي و مبتني بر گردآوري داده هاي سازماني و ميداني بوده است؛ با انتخاب ۶ بلوك مسكوني مشابه و در موقعيت هاي نورگيري ،متفاوت داده هاي مختلف گردآوري شد. اين ۶ بلوك از لحاظ مساحت زمين مساحت زيربنا تعداد طبقات سيستم هاي گرمايشي و سرمايشي و ساير مشخصات كاملاً همانند هم بوده و تنها تفاوت ،آنها موقعيت قرارگيري آنها در يك گذر است. سپس با استفاده از شبيه سازي در نرم افزار ديزاين بيلدر، ميزان مصرف انرژي آنها محاسبه و مقايسه شد. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه ميانگين مصرف انرژي با دقت 98% بلوكهاي شمالي ۲۶۱±۷، بلوك هاي جنوبي، 247±11، كل بلوك ها، ۵ ۲۵۴± كيلووات ساعت بر مترمربع در سال يعني حدود ۳ برابر ساختمان ايده آل ميباشد. بلوكهاي شمالي حدود ۵ درصد بيشتر از بلوكهاي ،جنوبي انرژي مصرف ميكنند بلوكي كه از ۳ جبهه شمال، جنوب و غرب نور ميگيرد حدوداً ۱۱ درصد بيشتر از ميانگين و بلوكي كه از ۲ جبهه شمال و جنوب نور ميگيرد، حدوداً ۵ درصد كمتر از ميانگين مصرف دارند بلوك هاي شمالي برچسب انرژي D، بلوك هاي جنوبي به جز بلوك انتهايي كه از سه جبهه شمال و جنوب و غرب نور مي گيرد برچسب انرژي C مي گيرند. نتيجه بلوك هاي ،جنوبي عموماً عملكرد بهتري در خصوص مصرف انرژي دارند.