پيش‌بيني اميد به زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان براساس ادراك از بيماري، حمايت اجتماعي ادراك شده و سبك‌هاي مقابله‌اي

زمينه و هدف: زندگي با سرطان پستان، چالش‌هاي قابل‌توجهي را براي زنان ايجاد كرده است. به نظر مي‌رسد مولفه‌هاي روان‌شناختي بسياري در مواجهه با چالش‌هاي همراه با درمان بيماري نقش دارد. هدف پژوهش حاضر نيز تعيين نقش ادراك از بيماري، حمايت اجتماعي ادراك شده و شيوه‌هاي مقابله با استرس در اميد به زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش كار: جامعه­ي مورد نظر زنان مبتلا به سرطان پستان در شهر اهواز بودند كه از بين آن‌ها 60 زن داوطلب شركت در پژوهش شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل فرم مختصر شده‌ي ادراك از بيماري (بردبنت، 2006)، حمايت اجتماعي ادراك شده چند بعدي (زيمت و همكاران، 1998)، سبك‌هاي مقابله‌اي در موقعيت‌هاي ويژه (بيلينگز و موس، 1981) و اميد به زندگي (اشنايدر، 1991) بود. در اين پژوهش به منظور تحليل داده‌ها از رگرسيون چند متغيري استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بين حمايت اجتماعي و سبك مقابله‌اي مسئله مدار با اميد به زندگي بيماران مبتلا به سرطان پستان رابطه مثبت معني داري وجود دارد (P=0/001) . همچنين، بين ادراك بيماري و سبك مقابله‌اي هيجان مدار با اميد به زندگي بيماران مبتلا به سرطان پستان رابطه منفي معني داري وجود دارد (P=0/001) . نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت اميد، در زندگي و درمان مبتلايان به سرطان، پيشنهاد مي‌شود كه كادر درمان و روان شناسان در مداخلات و پروتكل درماني خود به نقش اميد به زندگي به‌ويژه در مبتلايان به سرطان پستان توجه كنند.