سياست گذاري توسعه نوآوري باز: الزاماتي براي ايران

در دنياي پرتلاطم فناوري سازمان هاي بزرگ و كوچك براي دوام نيازمند فرهنگ سازي دروني و ظرفيت سازي هستند تدوين قوانين و سياست هاي حمايتي و تسهيل كننده به جهت هماهنگي با پارادايم نوين و توانمندسازي اكوسيستم در حال شكل گيري نوآوري باز از ملزومات حركت آگاهانه به سمت نوآوري مي باشد در سيستم نوآوري باز سازمانها افزون بر ايده هاي درون سازماني مي توانند از ايده هاي بيرون از سازمان نيز بهره مند شوند بدين ترتيب مرزهاي بين سازمان ها و محيط هاي بيروني آن نفوذ پذيرتر مي شود و در صورت سياست گذاري مناسب براي توسعه نوآوري باز امكان بهره برداري از امكانات ساير سازمان ها به طريق مناسب امكان پذير مي گردد. اين پژوهش با مرور متون و مقالات و پژوهش هاي مرتبط با نوآوري باز و مباحث سياست گذاري در امر نوآوري باز، الزاماتي در خصوص سياست گذاري نوآوري باز در ايران ارايه مي دهد سياست گذاري نوآوري باز در حوزه هاي توسعه تحقيقات و فناوري، شبكه سازي و تعاملات اكوسيستم نوآوري باز كارآفريني ،علمي هم آفريني در دانشگاه ها بازار كار ،رقابتي سطح بين المللي در اين شده است بررسي و لزوم سياست گذاري در ابعاد مختلف از جمله؛ توسعه تحقيقات و فناوري شبكه سازي تعاملي بين شركت ها، مديريت، كارآفريني، مديريت علمي مديريت آموزشي مديريت بازار كار و سياست هاي رقابتي مطرح ميشود. در راستاي تأثيرگذاري مناسب سياست ها و سازوكارهاي مداخله اي دولت در كشور بايد ترتيبات نهادي مناسب براي تخصيص منابع ايجاد شده و هماهنگي بين فعاليت هاي اقتصادي و اجتماعي ايجاد شود. تدوين سياست ها با مشاركت نهادهاي علمي و سياسي بازيگران مختلف شامل دستگاه هاي قانون گذار دولت و نهادهاي مشاوره اي سازمان هاي مجري نهادهاي تأمين مالي و غيره بايد تدوين شود.