تاثير ورزش هوازي و مصرف عصاره هيدروالكلي گياه خارخاسك بر شاخص هاي آتروفي عضلاني در رت هاي ديابتي نوع 2

زمينه و هدف: آتروفي عضلات در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 باعث كاهش عملكرد عضلاني، عدم توانايي انجام فعاليت هاي روزمره و كاهش كيفيت زندگي مي شود. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تأثير ورزش هوازي و مصرف عصاره هيدروالكلي گياه خارخاسك بر شاخص‌هاي آتروفي عضلاني در رت هاي ديابتي نوع 2 بود. روش كار: در اين مطالعه تجربي، 42 سر رت نر ويستار به‌طور تصادفي در 7 گروه قرار گرفتند. دگزامتازون (750ميكروگرم بر كيلوگرم در روز) به صورت داخل صفاقي به رت ها تزريق شد. رت ها با استفاده از تزريق درون صفاقي نيكوتين آميداسترپتوزوتوسين (دوز 60 ميلي گرم بر كيلوگرم)، ديابتي نوع 2 شدند. رت ها در گروه هاي مكمل، عصاره هيدروالكلي گياه خارخاسك با دوزهاي 5 و 10ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن در روز به روش گاواژ دريافت كردند. تمرين هوازي روي تردميل با سرعت 23متر در دقيقه،30 دقيقه در روز، 5 روز در هفته و به مدت هشت هفته اجرا گرديد. 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، حيوانات فدا شده و عضله نعلي موش ها جمع آوري شد. يافته‌ ها: نتايج نشان داد كه تمرين هوازي، عصاره خارخاسك و مداخله تركيبي عصاره خارخاسك با تمرين هوازي منجر به كاهش معني دار بيان ژن‌هاي Atrogin1 (0.001p=)، MURF1 (0.001p=) و MiR29b (0.001p=)، همچنين افزايش معني دار سطوح متيل گوانين (0.001p=) و تعادل اكسيدانتپرواكسيدانت (PAB) (0.001 p=) در رت هاي نر ويستار قرار گرفته در معرض دگزا متازون شد. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد مداخله تركيبي عصاره خارخاسك با تمرين هوازي مي‌تواند از طريق كاهش بيان ژن هاي درگير در آتروفي عضلاني به بهبود شرايط طي ديابت كمك نمايد.